Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

"ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ". ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ





ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΡΙΣΗ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ


Κώστας Λάμπος


1. Η κρίση δεν είναι πολιτική,


αλλά συστημική κρίση παρακμής του

κεφαλαιοκρατικού συστήματος

Όπως είναι γνωστό «η Πολιτική» δεν είναι παρά η έκφραση οικονομικών συμφερόντων και κατά συνέπεια κάθε «πολιτικό σύστημα» που εκφράζει- υπηρετεί το κέρδος και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, καταστρέφει τη Φύση, στηρίζεται στο Φόβο, στη βία, στο ψέμα, στη διαφθορά, στον πόλεμο και καταδικάζει την αποφασιστική πλειοψηφία μιάς κοινωνίας στη φτώχεια και στην εξαθλίωση δεν μπορεί να είναι Δημοκρατικό, δεν υπηρετεί τον Άνθρωπο και δεν είναι πολιτικό σύστημα του Λαού.
Κι’ όμως, όλα τα ΜΜΕ, όλα τα κόμματα, όλοι οι πολιτικοί ‘αναλυτές’, όλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί , όλοι οι ‘πνευματικοί’ άνθρωποι και κατά συνέπεια όλοι σχεδόν οι πολίτες ‘διαπιστώνουν’ «κρίση του πολιτικού μας συστήματος». Με αυτό βέβαια εννοούν την κρίση της ‘αντιπροσωπευτικής αστικής Δημοκρατίας’ και του κομματικού συστήματος που την εκφράζει. Τελικά «κρίση του πολιτικού μας συστήματος’ σημαίνει «κρίση διακυβέρνησης», δηλαδή αδυναμία των κομμάτων να κυβερνήσουν σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και με συγκεκριμένο πρόγραμμα, που θα πει πως τα κόμματα αδυνατούν κατά μόνας ή σε συνεργασία να αναδείξουν την ‘αντιπροσωπευτική αστική Δημοκρατία’ σε ρυθμιστή της οικονομίας σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας, με αποτέλεσμα η οικονομία να λειτουργεί σε βάρος της κοινωνίας και υπέρ μιάς απειρελάχιστης μειοψηφίας πλουτοκρατών. Το πολιτικό σύστημα, όμως, που λειτουργεί υπέρ μιάς πλουτοκρατίας και ενάντια στα ζωτικά συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί να αποκαλείται «πολιτικό μας σύστημα», γιατί απλούστατα αντικειμενικά είναι το πολιτικό σύστημα της πλουτοκρατίας. Είναι φανερό πως το ‘πολιτικό σύστημα της αστικής Δημοκρατίας’ δεν είναι το σύστημα των δισεκατομμυρίων φτωχών, των στρατιών των ανέργων και της Γενιάς των 700 Ευρώ
που ‘εργάζεται’ χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα και σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας.
Πολλοί, που βλέπουν μπροστά τους μόνο ‘διεφθαρμένους πολιτικούς’, αλλά όχι και διεφθαρμένους-διαφθορείς μεγαλοκαπιταλιστές, ιδιαίτερα αν αυτοί είναι και πρόεδροι της ‘ομαδάρας’ τους, αποδίδουν αυτή την ‘κρίση του πολιτικού συστήματος’ στην ανικανότητα, στη φθορά και στη διαφθορά της ηγεσίας των πολιτικών κομμάτων και των επαγγελματιών πολιτικών και γι’ αυτό επιδίδονται συστηματικά σε ‘κυνήγι μαγισσών’ και σε αναζήτηση ‘καθαρών πολιτικών’, που θα αναλάβουν τη διαχείριση του καπιταλισμού, μέχρι να τους βρωμίσει κι’ αυτούς το σύστημα, ή να βρωμίσουν από μόνοι τους. Αυτή η σύγχυση, αν δεν είναι σκόπιμη, παραγόμενη και αναπαραγόμενη, οφείλεται στην έλλειψη παιδείας γενικά και πολιτικής παιδείας ειδικότερα, η οποία δεν μπορεί να διακρίνει το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, (το οικοδόμημα), από τα διάφορα υποσυστήματά του, ένα από τα οποία και μάλιστα το πιο ορατό είναι το πολιτικό του σύστημα, (το εποικοδόμημα). Κατά συνέπεια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πρωτογενή εξουσία του
κοινωνικοοικονομικού συστήματος, (οικοδόμημα-αντικείμενο), από την δοτή, τη δευτερογενή εξουσία του εποικοδομήματος (ειδώλου), που τη διαχειρίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση, στα πλαίσια του λεγόμενου «πολιτικού συστήματος», πράγμα που δημιουργεί σύγχυση και εσφαλμένη εικόνα της πραγματικότητας, επειδή ταυτίζεται το Όλον με το μέρος του και το αντικείμενο με το είδωλό του.
Άλλοι την αποδίδουν «στα ιδιωτικά ΜΜΕ και στα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας…τα οποία προσπαθούν να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις και να αποτρέψουν μια μεγάλη μετακίνηση της εκλογικής βάσης προς τα αριστερά», (βλέπε, Αλεξίου Στρατής, Η κρίση του πολιτικού συστήματος μόλις ξεκίνησε,
www.monthlyreview.gr) , (08.07.08).
Κάποιοι άλλοι, όπως λ.χ. ο Χρήστος Ευαγγέλου κάνουν ένα βήμα παραπέρα και παρά το γεγονός πως μιλάνε για το εποικοδόμημα, το «πολιτικό σύστημα», ουσιαστικά αναφέρονται σε συστημική κρίση του οικοδομήματος, αφού διαπιστώνουν πως σήμερα «κανένας δεν αμφιβάλλει ότι η κρίση που διέρχεται το πολιτικό σύστημα της χώρας είναι ιδιαίτερα σοβαρή …τα προβλήματα είναι βαθύτερα, είναι δομικής μορφής και αγγίζουν τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος», (βλέπε, Χρήστος Ευαγγέλου, Όψεις μετεξέλιξης της παρούσης πολιτικής κρίσης,
www.monthlyreview.gr (70.07.08).
Μια κρίση όμως που αγγίζει τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος και παίρνει διάφορες μορφές, όπως τη μορφή της «παγκόσμιας χρηματιστικής κρίσης», της «ενεργειακής κρίσης» και της ¨διατροφικής κρίσης», όπως παρατηρεί ο Χρήστος Ευαγγέλου στο παραπάνω σημείωμά του, δεν μπορεί να είναι απλά μια λειτουργική κρίση του πολιτικού συστήματος, ακόμα και όταν εκφράζεται ως κρίση της ‘αστικής Δημοκρατίας’ και συγκεκριμένα ως «αντιδημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση», αλλά είναι μια βαθιά δομική και θεσμική κρίση, δηλαδή μια συνολική συστημική κρίση παρακμής του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και διανομής του κοινωνικού πλούτου.

2. Η καπιταλιστική κρίση δεν είναι τοπική-μερική αλλά παγκόσμια-συνολική

Αν αμβλύνουμε την οπτική μας γωνία θα διαπιστώσουμε πως η ‘πολιτική κρίση’ δεν περιορίζεται στη χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά συγκλονίζει, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, όλες τις χώρες του πλανήτη. Αν προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το βάθος, τις ρίζες αυτής της κρίσης θα καταλήξουμε στον «σκληρό πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος», καμιά διακοσαριά παγκόσμιας εμβέλειας επιχειρήσεις, ο οποίος διαμορφώνει ένα απίθανα μεγάλο και πολύπλοκο δίκτυο από «κυρίαρχα κέντρα εξουσίας» και πολλά παράκεντρα παραπληροφόρησης και παραεξουσίας, τα οποία με τη σειρά τους μεταμορφώνουν την κρίση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου σε επιμέρους τοπικές πολιτικές κρίσεις.
Ο στόχος είναι προφανής. Με τον τρόπο αυτό οι ευθύνες για την καταστροφή της Φύσης, για την παγκόσμια φτώχεια, για τη δομική-συστημική βία και για την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα μεταμορφώνονται, δια της μεθόδου του αντικατοπτρισμού, από ευθύνες του οικοδομήματος, δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος σε ‘πολιτικές ευθύνες του εποικοδομήματος’, που τάχα οφείλονται στην «βούληση του Κυρίου», στην «ελαττωματική φύση του ανθρώπου», στην ανεπάρκεια, στη φθορά και στη διαφθορά των πολιτικών, στο «τέλος των ιδεολογιών», στο «θάνατο της Αριστεράς και του Σοσιαλισμού» και τέλος στην ανεπάρκεια της ίδιας της ‘αστικής Δημοκρατίας’.
Τα πολιτικά κόμματα, όλοι οι δευτερεύοντες σκοταδιστικοί-εξουσιαστικοί μηχανισμοί και οι επαγγελματίες πολιτικοί οι οποίοι κατά κανόνα διαπλεκόμενοι ανταγωνίζονται, ‘στο όνομα της πατρίδας, και του Λαού’, για την αναρρίχησή τους στην κυβέρνηση με σκοπό την πολιτική διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, συμβάλλουν αποφασιστικά στο να γίνεται πιστευτός ο μύθος της «πολιτικής κρίσης», την οποία δεν την αποδίδουν, φυσικά, στο διεφθαρμένο, καταστροφικό και βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά στους ανίκανους, τους φθαρμένους και διεφθαρμένους πολιτικούς αντιπάλους τους.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που επιδιώκει πάντα ο ‘σκληρός πυρήνας του συστήματος και τα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας’, δηλαδή ο προσανατολισμός των Λαών στο μύθο της πολιτικής κρίσης και ο αποπροσανατολισμός τους από την πραγματικότητα της συστημικής κρίσης του καπιταλισμού, η οποία εκπορεύεται από την ίδια του τη φύση και ουσία του, που είναι η θεοποίηση του κέρδους, η μεγιστοποίηση του οποίου στηρίζεται στην κλοπή, στην εκμετάλλευση, στη διαφθορά, στο Φόβο , στο ψέμα, στη βία, στην καταστροφή και στον πόλεμο, διάφορες μορφές της κρίσης μεταξύ του καπιταλιστικού οικονομισμού και της κοινωνίας-ανθρωπότητας.
Αυτός ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας-ανθρωπότητας καταφέρνει ώστε, αντί οι Λαοί να μετακινούνται πολιτικά προς τα αριστερά, με την έννοια της συνολικής άρνησης και της πολιτικής δράσης για την πλήρη ανατροπή του κοινωνικά ανέντιμου και βάρβαρου καπιταλισμού, να περιορίζονται σε άγονους πολιτικούς ανταγωνισμούς για την υπεράσπιση της ‘αστικής Δημοκρατίας’, (που την περιθωριοποιεί σταδιακά ο ίδιος ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός) και στην αναζήτηση κάποιου «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», (σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο), ή στην δογματική αναζήτηση κάποιου καπιταλισμού με σοσιαλιστική ταμπέλα, (τριτοτεταρτοδιεθνιστικό μοντέλο).
Πολλοί και δυστυχώς ακόμα και νέοι, αντί να γίνουν οι σημαιοφόροι ενός Νέου Ριζοσπαστικού Διαφωτισμού, καλλιεργούν σκόπιμα ψευδαισθήσεις ή πέφτουν στην παγίδα της αναζήτησης «καθαρών και έντιμων πολιτικών που θα πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, δημιουργώντας στην ανάγκη καινούργιο κόμμα», (βλέπε λ.χ. Παπαϊωάννου Γιάννης, Προς Έλληνες πολιτικούς. «Είναι καιρός διαχωρισμού της ήρας από το σιτάρι»,
www.papaioannou.gr), για να διαχειριστούν, (αλήθεια για πόσα και για πόσο;) ένα από τη φύση του ανέντιμο, διαφθορέα και διεφθαρμένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, που με το πολιτικό χρήμα, μαύρο ή άσπρο δεν έχει σημασία, υπαλληλοποιεί, φθείρει και διαφθείρει, δημιουργεί και καταστρέφει τα κόμματα και τους πολιτικούς, κάνει την Πολιτική, υπόθεση επαγγελματιών πολιτικών, στην ουσία και κατά κανόνα αχυράνθρωπων του κεφαλαίου, και όχι καθημερινή δραστηριότητα των Πολιτών και εμποδίζει έτσι την ενατένιση ενός καλύτερου κόσμου.

3. Η Ουτοπία δεν είναι μόνο αναγκαία, είναι, σήμερα και εφικτή

Όμως η σημερινή παγκόσμια δομική-θεσμική, δηλαδή η καθολική συστημική κρίση του καπιταλισμού, που απειλεί συνολικά την ανθρωπότητα, τη Φύση και την ίδια τη ζωή πάνω στον πλανήτη Γη, δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις και για μεσοβέζικες λύσεις. Η ανθρωπότητα σήμερα έχει μόνο μια επιλογή, αυτή της ανατροπής του καπιταλισμού στο όνομα ενός Οικουμενικού Ουμανισμού, της αντικατάστασης της ‘αστικής Δημοκρατίας’ με την Άμεση Δημοκρατία, της δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου.
Αυτές τις απλές αλήθειες πολλοί, άλλοι από άγνοια και άλλοι από συμφέρον και επαγγελματική διαστροφή τις αφορίζουν ως ουτοπίες. Παραγνωρίζουν φαίνεται πως η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι παρά η σταδιακή πραγμάτωση της ουτοπίας στο μέτρο που οι κάθε φορά ανάγκες της κοινωνίας-ανθρωπότητας ξεπερνούν τους μύθους και ανακαλύπτουν τις καινούργιες δυνατότητες.
Ζούμε στην εποχή κατά την οποία η ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας μπορεί αντικειμενικά να απαλλάξει την Ανθρωπότητα από όλα τα δεινά που δημιουργεί ο μανιακός καπιταλισμός και η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και να μετατρέψει τον πλανήτη από κόλαση σε πραγματικό παράδεισο, φτάνει οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού να συνειδητοποιήσουν τις καινούργιες δυνατότητες και να τις απελευθερώσουν από την καπιταλιστική ομηρία.
Η πραγμάτωση της Νέας Ουτοπίας, της Νέας Ελευθερίας και ενός καλύτερου κόσμου, της ανατροπής του καπιταλισμού και της αντικατάστασής του από ένα Οικουμενικό Ουμανισμό δεν είναι, σήμερα, μόνο εφικτή, αλλά και απόλυτα άμεση και αναγκαία για τη συνέχιση της ύπαρξης της ζωής και της απεμπλοκής του ανθρώπινου πολιτισμού από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό προτείνει να αναζητούμε την βαθύτερη ουσία της καπιταλιστικής κρίσης, της κρίσης της παρακμής και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις σύγχρονες δυνατότητες, γιατί μόνο έτσι θα κατακτήσουμε τη Νέα Αυτοπεποίθηση και τη Νέα Συνείδηση, προϋπόθεση αναγκαία και ικανή για την αντιμετώπιση της μίζερης καπιταλιστικής καθημερινότητας και την οργάνωση του αγώνα για την συνολική και την οριστική υπέρβαση του διεφθαρμένου, του καταστροφικού και βάρβαρου καπιταλισμού στην προοπτική ενός αναγκαίου και εφικτού καλύτερου κόσμου.

****************************************************************
Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό:
www.infonewhumanism.blogspot.com
www.epithesh.blogspot.com
www.globala.blogspot.com











5 σχόλια:

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

papaioannou on Ιουλίου 21st, 2008 1:12 μμ

Κώστα αν και έχω προβληματιστεί με αυτά που γράφεις ,εντούτοις δεν συμφωνώ με την διαπίστωση ότι υπάρχει κρίση της Αντιπροσωπευτικής αστικής Δημοκρατίας.
Στο βαθμό που οι πολίτες επιλεγούν με την ψήφο τους αστικά κόμματα κατά πλειοψηφία, και δεν ριζοσπαστικοποιούνται τόσο ώστε να πάρουν τα όπλα και τα βουνά, μπορούμε ασφαλώς, πούμε ότι η παρούσα κρίση (πέρα από οικονομικό υπόβαθρο) δεν είναι συνολικά του πολιτεύματος άλλα του δικομματισμού.
Σε παγκόσμιο επίπεδο θα δούμε αντίστοιχα φαινόμενα και θα τοποθετήσουμε την κρίση αυτή ως κρίση της σοσιαλδημοκρατίας που ξεκινά με την πτώση του υπαρκτού και την χρεωκοπία των ιδεών του μαρξισμού.

Το εύρημα των δημοσκοπήσεων περίπτωση του δικομματισμού και άνοδο των μικρών και ιδιαίτερα του Τσιπρα άλλα και τα φαινόμενα Obama και Σαρκοζυ δεν έρχονται σε αντίθεση με την Αστική Δημοκρατία άλλα μάλλον ρίχνουν νερό στο μύλο της στο βαθμό που οδηγούν στην έξοδο από την κρίση δια μέσου των προσωπικοτήτων!
Σε ανύποπτο χρόνο έχω αναφερθεί σε αυτή την “δημοκρατία” με αυτό το άρθρο:Μελλοντική Πολιτεία. Δημοκρατία των προσωπικοτήτων.

Γίνεται όλο και ποιο σαφές ότι ο ηγέτης “Σωτήρας” είναι ορατή προοπτική για όλες τις χώρες καθώς τα ιδεολογικά τείχη και τα μαντριά, έχουν πέσει .

Όπως σε κάθε κρίση καλείται ένας “φωτισμένος ηγέτης” με υπερεξουσίες (φωτογενής γιατί η δημοκρατία μας είναι και τηλεοπτική) να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, έτσι και τώρα οι κοινωνίες αναζητούν αυτόν το ηγέτη. Άλλοτε τον βρίσκουν άλλοτε τον ψάχνουν.

Το σύστημα στην Ελλάδα και το έχω ξαναπεί στηρίχτηκε πάρα πολύ και συνεχίζει να στηρίζεται, σε δυο επίθετα σκιές από το παρελθόν. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να μιλούμε ως χώρα (νέοι άνθρωποι) για Καραμανλήδες και Παπανδρέου όπως έκαναν οι παπουδες και οι πατεράδες μας εδώ και μισό αιώνα.. Έλλειψη χειραφέτησης της χώρας;
Έλλειψη αυτοπεποίθησης;
Σημασία έχει ότι συμβαίνει και όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι οι Καραμανλήδες και οι Παπαπανδρεου μαζί με τους Μητσοτακηδες είναι υπεύθυνοι για τα σημερινά μας χάλια, καθώς όλα τα σκάνδαλα τα τελευταία 50 χρονιά άνθισαν “στις άυλες τους”, τόσο θα βυθιζόμαστε σε έναν αυτισμό που μας κάνει να αναζητούμε του σωτήρες ξανά σε αυτούς του δυο.
Ο κρίση του δικομματισμού στην Ελλάδα τοποθετεί αυτά τα επίθετα στην πλευρά των προβλημάτων και όχι της λύσης.
Αυτό δημιουργεί απαισιοδοξία.
Η νέα πολίτικη τάξη πρέπει να χειραφετηθεί και “να καθαρίσει” Να αυτονομηθεί και έτσι να βρεθεί έξω από αυτό το δεδομένο. Το “είναι καιρός διαχωρισμού της Ήρας από το στάρι” προϋποθέτει διάθεση περιπέτειας και προσφοράς.
Οι πολιτικοί μας δεν είναι εκεί για να προσφέρουν στον λαό και την χώρα μας άλλα για να κάνουν καριέρα. Πορεύονται με την ελπίδα ότι θα βρεθούν κάποια στιγμή στην αυλή κάποιου Καραμανλή ή Παπανδρέου. Ακόμα και νέοι άνθρωποι

Γίνεται αντιληπτό ότι η “κοινωνική κινητικότητα” δημιουργείται ορίζεται και σταμάτα εκεί ακριβώς και ακυρώνει την διάθεση προσφοράς. και την όποια μαχητικότητα εκφράζει κάποιο γνήσιο τενκο της εντόπιας αστικής τάξης. Έτσι ο ρόλος του βουλευτής γίνεται στόχος προσωπικής και κοινωνικής καταξίωσης και παύει να είναι λειτούργημα. Εκει παύει και η “αντιπροσωπευτικότητα” ή συμμετοχή και δίνει την θέση της στην απαξίωση και απάθεια και στην μη συμμετοχή.
Στοιχείο που τελικά βολεύει το σύστημα για να επιβιώσει. Συνεχίζεται με τον καπιταλισμό.

papaioannou on Ιουλίου 21st, 2008 2:16 μμ

Καπιταλισμός.
Κατά την γνώμη το μόνο οικονομικό σύστημα που υπήρξε υπάρχει και θα υπάρχει. Στηρίζεται στην ατομική περιουσία που είναι ανθρωπινό δικαίωμα.

Η ύπαρξη του δεν είναι τεχνητή και δεν βγήκε από κάποιο δοκιμαστικό σωλήνα γεμάτο πειράματα, άλλα από την ίδια την ζωή και την φύση όπως την παρατηρούμε γύρω μας κάθε στιγμή.
Ακόμα και οι μαρξιστικές θεωρήσεις δεν ήταν κατά του καπιταλισμού άλλα μάλλον επιχείρησαν ένα καπιταλισμό με ίσες ευκαιρίες για όλους και ίσα μερίδια κέρδους..

Ο καπιταλισμός δημιούργημα της αστικήw τάξης σε βάρος του φεουδαλισμού της γης, αιτήθηκε την μαζική παράγωγη και μοιρασιά του πλούτου. Μοιρασιά που tha γίνονταν έξω από του κύκλους των ευγενών και των γαιοκτημόνων.
Έδωσε ευκαιρίες στο άτομο και άφησε την κοινωνία να εξελιχτεί σε αυτό που πάντα ήταν: “Μια ομάδα ατομικών συμφερόντων σε αλληλεπίδραση”.

Οδήγησε στην συμμετοχική και τελικά στην αδιαφορία στο βαθμό που αυτh δεν βλάπτει το άτομο.
Έτσι κατάφερε και δημιούργησε της σημερινές καταναλωτικές δημοκρατίες όπου η δυνατότητα κατανάλωσης ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.

Ο νόμος και η τάξη δεν επέτρεψαν να συμβεί ένας καπιταλισμόs με ίσες ευκαιρίες για όλους και ίσα μερίδια κέρδους μέχρι τώρα.
Έτσι στήθηκε γύρω από τα κέντρα του καπιταλισμού μια νέα φεουδαρχία της αγοράς την οποία παρατηρούμε και μας ενοχλεί.
Φεουδαρχία που εμπεριέχει όλα τα στοιχειά της κλασικής φεουδαρχίας που είναι συσσώρευση πλούτου και δύναμης σε λίγους ,κακές αμοιβές εργαζόμενων, απουσία ασφάλισης και ωραρίου, εκμετάλλευση των πρώτων υλών και εξάντληση των αποθεμάτων.

Δευτερογενώς δημιούργησε μόλυνση στον πλανήτη πείνα, δουλεμπόριο, και μετανάστευση για δουλειά, πολέμους, εξαθλίωση φτώχια άστεγους, και γενικά όλα όσα υπήρχαν και στην φεουδαρχία.

Όλο αυτό μας αποδεικνύει ότι χρειάζεται παρέμβαση για:

Εντυπωσιακή ανακατανομή του πλούτου καθώς μέσα από την κατανάλωση θα στηριχτεί η ζήτηση και η εργασία ενώ θα συντηρηθεί το επίπεδο ζωής των Ευρωπαίων συνολικά. Χωρίς λεφτά δεν αγοράζεται καμιά ανάπτυξη. Ενώ η βια καραδοκεί

Η Ελλάδα ειδικότερα, πρέπει άμεσα να επενδύσει σε ΑΠΕ (ηλιακή και αιολική ενέργεια) και έτσι- με κέντρο το αρχιπέλαγος του αιγαίου- να γίνει η ενεργειακή Μέση ανατολή της διψασμένης για ενέργεια Ευρώπης.
Είναι εθνική ανάγκη και θα συμβάλει και στην άμυνα της χώρας στην εξωτερική πολίτικη και στην σταθερότητα.
Θα προσφέρει δουλειές πλούτο, φθηνή ενέργεια για τα εργοστάσια μας Ανάπτυξη, συγκριτικό πλεονέκτημα σε βάρος των ανταγωνιστών μας. Άμεσα λοιπόν πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων σε ΑΠΕ με στόχο την εξαγωγή ενέργειας σε μια 5ετια..

Επιπλέον πρέπει να επενδύσει στις μεταφορές μεταξύ ανατολής και δύσης σε όλα τα επίπεδα και όλα τα προϊόντα. Ότι περνά για την ΕΕ από την ΑΣΙΑ πρέπει να περνά ή να σταμάτα στην χώρα μας .

Κωστα.
Διακρίνω μια αδυναμία κατανόησης του καπιταλισμού ως ευκαιρία. Διακρίνω μια αδυναμία κατανόησης του κεφαλαίου ως μοχλό ανάπτυξης, μέσο δημιουργίας και προσφοράς εργασίας, πλούτου, δυνατότητας κατανάλωσης.
Διακρίνω μια αδυναμία κατανόησης ότι οι διάφορες μας με την ΕΕ είναι το γεγονός ότι αυτοί άρπαξαν το κύμα του καπιταλισμού και βρέθηκαν πλουσιότεροι ψηλότερα και ποιο ασφαλείς απέναντι στην κρίση.

Ο καπιταλισμός είναι προτιμότερος από την ανεργία και την οικονομική μετανάστευση Ελλήνων για δουλεία σε άλλη χώρα.
Ακόμα και εάν πέσει με την σημερινή μορφή του θα επανέρθει δριμύτερος με στόχο να μας κάνει σκλάβους. Ο στόχος μας ως χώρα θα πρέπει να είναι όχι άπλα να είμαστε μέρος του νέου καπιταλισμού άλλα να γίνουμε το κέντρο του.

Σε κάθε κρίση υπάρχουν ευκαιρίες. Η Ρωσία βγήκε από την κρίση της πανίσχυρη γιατί εκμεταλλεύτηκε τα ενεργειακά της αποθέματα.

Εμείς πρέπει να έχουμε αυτή την φορά ένα πλεονέκτημα την φθηνή οικολογική ενέργεια.

Με τα λεφτά που θα περισσέψουν θα κάνουμε κοινωνική πολίτικη με στόχο την κοινωνική συνοχή και την συνολική άνοδο του επίπεδου διαβίωσης. Ενώ ως σοσιαλιστές θα πρέπει να δούμε τα νέα μέσα παράγωγης σε ατομικό και συνολικό επίπεδο. Χορτάτοι θα το φιλοσοφήσουμε καλύτερα!

Σε ατομικό επίπεδο το μόνο μέσο παράγωγης που μπορώ να δω στο βάθος της εικόνας είναι η παιδεία.
Η γνώση που θα μας κάνει όλους καλύτερους και αποδοτικότερους (έστω) καπιταλίστες και θα κάνει την χώρα μας να εξάγει μυαλό και πολιτισμική επιρροή.

Σε συλλογικό επίπεδο το μέσο παράγωγης είναι η ενέργεια και πρέπει έστω (για τελευταία φορά ως κοινωνία) να στοχεύουμε στην παράγωγη και την εξαγωγή της..
με όποιο κόστος…
Μέσα από συμβόλαιο με τον λαό έστω. Mέσα από εταιρείες λαϊκής βάσης Ίσως .

Πρέπει να βρεθούν τα χρήματα και η θα ΕΕ είναι σύμμαχος μας καθως διψα για φθηνη ενεργια και απεξαρτηση απο Ρωσια και τις χώρες του
Κοπλου .

Ας αφήσουμε τα ουμανιστικά σωτηριολογικα και Χριστολογικα και ας πιούμε το αίμα των Ευρωπαίων και αμερικάνων καταναλωτών όπου μπορούμε.

Αν είναι να τους το πίνει η Ρωσία και το ακριβό δολάριο. Αν είναι να μας το πίνουν..
το προτιμώ…

Για τα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται

Για να φορούν τουρμπάνια και να το παίζουν σεΐχηδες της αγοράς ενεργείας στο μέλλον. (Αστεϊσμός)

Είναι εθνικά ανάγκη είναι εθνική ευκαιρία


mm on Ιουλίου 21st, 2008 8:55 μμ

Έτσι είναι επειδή έτσι μας το μάθανε .. έτσι μας το είπανε… έτσι μας το διδάξανε…ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ..εδώ που σας μαντρώσαμε ψάξτε να βρείτε πως θα περάσετε καλύτερα…Άποψη είναι και αυτή και για αυτό υπάρχουν και οι καραμανλήδες και οι λάτσηδες και η λοιπή παρέα.

Χωρίς πολλές θεωρίες…
Παπαιωάννου?.. τον αντέχεις τον ζυγό του φιλελεύθερου καπιταλισμού?
Αν τον αντέχεις κάτσε πίσω να φαγωθούν μερικοί”αντιδραστικοί” και να χαρούν οι επόμενοι.
Αν όχι… πολέμα για την ανατροπή.

Και μιά αφελής ερώτηση.. ξέρεις ότι γίνανε επαναστάσεις και ανέτρεψαν κατεστημένες συνθήκες ζωής?
Τι είδους συμβιβασμοί είναι αυτοί?
Ξέρεις κάποτε είχαμε τουρκικό ζυγό στην ελλάδα για 450 χρόνια..και μερικοί σουβλίστηκαν αλλά εσύ και γω ζούμε ελεύθεροι…θα μπορούσαμε ακόμα να ζούμε έτσι και αυτοί να περνάγαν ζωή και κότα!

Είχα μιά φίλη που έλεγε..
Παιδιά θέλετε πόλεμο?..πηγαίντε εσείς μπροστά και θα μου τα πείτε εμένα μετά..
Καλό και αυτό αλλά δεν είναι πολιτική άποψη όσο και αν διανθίζετε από την γλώσσα της πειθούς.

Λοιπόν… περπάτα ανάποδα από αυτό που σου /μου διδάσκουν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια..από αυτό που διδάσκουν οι “φωτισμένοι” θεωρητικοί του φιλελευθερισμού..και βάλε το χεράκι σου στην φωτιά για την ανατροπή και όχι για το σκυφτό και γονατιστό περπάτημα.

Φιλικά… πάντα
Μαίρη

Υ.Γ Αν θες και θεωρία θα το φτάσουμε και κει αλλά δεν θα ενδιαφέρει κανέναν.


Κώστας Λάμπος on Ιουλίου 21st, 2008 11:44 μμ Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

τελικά ή είσαι αφελής και μιλάς για πράγματα, όπως “ανθρώπινο δικαίωμα η περιουσία”, “ο καπιταλισμός ως ευκαιρία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει”, “καπιταλισμός ή ανεργία”, “Μαρξ και καπιταλισμός”, “ουμανιστικά σωτηριολογικά και χριστιανολογικά”, που δεν γνωρίζεις αλλά νομίζεις πως τα γνωρίζεις, ή είσαι ένας ακροδεξιός κυνικός προβοκάτορας που το παίζει “και λίγο σοσιαλιστής άμα λάχει” για να γίνεται δεκτός ως συνομιλητής και να συκοφαντεί ή να προσπαθεί να γελοιοποιήσει τις απόψεις των άλλων. Νομίζω πως δεν ταιριάζει σε ένα νέο άνθρωπο να είναι τόσο απόλυτος όταν συζητά , γιατί τελικά τίποτα δεν είναι απόλυτο, γι’ αυτό άλλωστε συζητάμε τη σχετικότητα των πραγμάτων για να καταλήξουμε στην αναγκαία, για την ανθρωπότητα που πεινάει και καταδυναστεύεται, σχετικότητα.
Αλήθεια από την επικοινωνία που έχουμε τόσο καιρό και από τα κείμενα της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό αυτό έχεις καταλάβει, ότι δηλαδή “σωτηριολογούμε και χριστανολογούμε; Θα έπρεπε να ξέρεις πως όπως όλες οι εξουσιαστικές θρησκείες, έτσι και ο χριστιανισμός, όταν δεν μπορούν να τα ιερατεία τους να είναι κοινωνική εξουσία, τότε δραστηριοποιούνται ως στυλοβάτες της όποιας εξουσίας, με προτίμηση στις φασιστικές εξουσίες του κεφαλαίου.
Θα έπρεπε επίσης να γνωρίζεις πως οι απόψεις μας δεν έχουν καμιά σχέση με τον αστικό-υποκριτικό “ουμανισμό” της αστικής “φιλανθρωπίας”, αλλά με τον Ανθρωπισμό της αξιοπρέπειας και του αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο.
Η άκριτη , δεν ξέρω για ποιό λόγο, λατρεία σου για την καπιταλιστική βαρβαρότητα, όπως “να πιούμε το αίμα… για τα παιδιά μας και την πατρίδα μας”, αλλά και η μεσσιανική, αυτή είναι πραγματικά σωτηριολογική, αντίληψή σου για το Βαγγέλη Βενιζέλο, προδίδει μάλλον ενδιαφέρον για την “παρτίδα σου”. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζεις πως τέτοιες αντιλήψεις οδήγησαν την ανθρωπότητα στα σημερινά αδιέξοδα και την αποφασιστική πλειοψηφία των συνανθρώπων σου στην εξαθλίωση.
Κι’ όμως γνωρίζεις, ή θα έπρεπε να γνωρίζεις πως με τις αμέτρητες θυσίες της ανθρωπότητας η σημερινή επιστήμη και η τεχνολογία θα μπορούσαν να παράγουν όλα τα αναγκαία για την ευημερία όλων αγαθά, αν δεν παρήγαγαν σκοταδιστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, τα όπλα και τον πόλεμο για την υπεράσπιση των κλεμμένων, τα οποία εσύ αποκαλείς “ανθρώπινο δικαίωμα”, το οποίο τελικά δεν είναι ανθρώπινο, αλλά απάνθρωπο, αφού για να το έχει μια θλιβερή ένοπλη μειοψηφία το αποστερούνται τα 9/10 των συνανθρώπων μας.
Συγνώμη που δεν κρύβω τα λόγια μου με υποκριτικές ευγένειες, αλλά νομίζω πως έτσι υπηρετώ το διάλογο και χωρίς να τους προσβάλλω είμαι ειλικρινής απέναντι στους συνομιλητές μου, πράγμα που θα πει τους σέβομαι, όσο σέβομαι και τον εαυτό μου.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

papaioannou on Ιουλίου 22nd, 2008 7:22 μμ

Αντιγράφω
από το κείμενο πολίτικων θέσεων που κατατέθηκε στον προσυνεδριακό διάλογο ΠΑΣΟΚ και εγκρίθηκε από το συνέδριο.

Νομίζω οτι αξιζει να το μελετήσουμε..Τουλαχιστον οσοι ειμασταν εκει..

papaioannou on Ιουλίου 22nd, 2008 7:22 μμ

“Ο χρηματοοικονομικός τομέας, στις παραδοσιακές τραπεζικές και τις νέες μορφές του, επεκτείνεται με ταχύτητα και υπερέχει του παραγωγικού.
Η οικονομία της γνώσης υπερέχει της παραδοσιακής,
Το βραχυπρόθεσμο του μακροπρόθεσμου. Το παγκοσμιοποιημένο του εθνικού.

Ωστόσο, ταυτόχρονα με την τάση ολοκλήρωσης των αγορών αναπτύσσεται η τάση διαφοροποίησής τους και η ορμητική άνοδος νέων πόλων παγκόσμιας ανάπτυξης, όπως είναι οι χώρες του λεγόμενου BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα).

Οι ΗΠΑ, παρά την αδιαμφισβήτητη ισχύ τους, δεν αποτελούν πια την ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας. Μια σειρά ισχυρές αναδυόμενες οικονομίες με πρώτη την Κίνα γίνονται εξαγωγείς πλεονάζοντος κεφαλαίου. Η κρίση ηγεμονίας του δολαρίου προαναγγέλλει το πέρασμα σε μια εποχή συγκυριαρχίας του με το ευρώ και σε βάθος χρόνου με το κινέζικο νόμισμα ή και με ενδεχόμενα κοινά περιφερειακά νομίσματα στην Ν.Α. Ασία και τη Μέση Ανατολή.

Η παγκόσμια οικονομική ολοκλήρωση βάζει σε κρίση καθιερωμένους συσχετισμούς και προκαλεί τη μεγαλύτερη μεταβολή στις οικονομικές ισορροπίες μετά τον 19 αιώνα. Διαψεύδεται η έμμονη ιδέα του νεοφιλελευθερισμού και, από την αντίθετη πλευρά, της δογματικής Αριστεράς ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της γραμμικής επέκτασης της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ.

Νέες ευκαιρίες
αλλά και νέες ανισορροπίες, παλιές και νέες αντιθέσεις, παλιές και νέες πηγές κρίσεων έρχονται στην επιφάνεια.
Η διασπορά και διαχείριση των κινδύνων στον χρηματοοικονομικό τομέα μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους.
Η πιστωτική κρίση, η αύξηση των τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων, οι ανοδικές τάσεις στον πληθωρισμό προκαλούν νέες αγωνίες για επιστροφή του φαντάσματος του στασιμοπληθωρισμού πάνω από την παγκόσμια οικονομία.”

papaioannou on Ιουλίου 22nd, 2008 8:14 μμ *Η οικονομία της γνώσης υπερέχει της παραδοσιακής,
Είπα ότι μέσο παράγωγης σήμερα είναι η γνώση

*η τάση διαφοροποίησής τους και η ορμητική άνοδος νέων πόλων παγκόσμιας ανάπτυξης, όπως είναι οι χώρες του λεγόμενου BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα).

Γιατί όχι και η Ελλάδα;

*Η παγκόσμια οικονομική ολοκλήρωση βάζει σε κρίση καθιερωμένους συσχετισμούς και προκαλεί τη μεγαλύτερη μεταβολή στις οικονομικές ισορροπίες μετά τον 19 αιώνα.

Το 19ο αιώνα διαμορφώθηκαν τα κέντρα του καπιταλισμού όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Το 20ο αιώνα Διαμορφώθηκε η αγορά ενέργειας και η εξάρτηση από το πετρέλαιο.

*Νέες ευκαιρίες
Μιλώ για ΑΠΕ και μεταφορές.

*Διαψεύδεται η έμμονη ιδέα του νεοφιλελευθερισμού και
*από την αντίθετη πλευρά, της δογματικής Αριστεράς ότι

* η παγκοσμιοποίηση δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της γραμμικής επέκτασης της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ.

ΌπωςΑΚΡΙΒΩΣ τα λέω δηλαδή.

Αυτό το κείμενο του Μ Ανδρουλάκη εγκρίθηκε στο συνέδριο κατά πλειοψηφία.

Αυτό που λέτε εσείς “φιλελεύθερος σοσιαλισμός” είναι μια μίξη υλικών και όρων του περασμένου αιώνα. Δεν αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να γίνει αυτό και δεν αντιλαμβάνομαι την οπισθοδρομική-πολιτισμικη αντίδραση.
Τα σημερινά ζητούμενα στην χώρα μας είναι η κοινωνική συνοχή, η ανάπτυξη, και η άνοδος του βιοτικού επίπεδου.
Ποιος μπορεί να μας το στερήσει χρησιμοποιοωντας ορούς και αφορισμούς του περασμένου αιώνα;

Ποιος μπορεί να ακυρώσει αυτή την προσπάθεια γιατί δεν είναι ιδεολογικά συνυφασμένη με τα πιστεύω του. Γιατί άπλα τα ονομάζει φιλελεύθερο σοσιαλισμό.

Ο Μάο έχει πει άσπρη γάτα μαύρη γάτα δεν με νοιάζει αρκεί να τρώει τα ποντίκια. Προφανώς δεν τον νοιάζει ούτε εάν είναι ασπρόμαυρη η γάτα.

Όσο το Εθνικό συμφέρον θα υπερισχύει του παγκοσμίου όσο η Ιρλανδία και η Γαλλία θα χορεύουν στο ταψί την ΕΕ..
Δεν δικαιούμαστε να αρνιόμαστε την αναπτυξη και την ενεργειακή απεξάρτηση για χάρη μιας δίκαιης κοινωνίας ή μιας “συνολικής κοινωνικής ανόδου”,ή γιατί είμαστε κατά του “φιλελευθέρου σοσιαλισμού”.

Δεν δικαιούμαστε να είμαστε διεθνιστές, κοινωνιστες, οικολόγοι, ειρηνιστές, χριστιανοί μεσιανιστες, οραματιστές σε βάρος της Ελλάδας.

Δικαιούμαστε να το ζητάμε από όλους, δικαιούμαστε να είμαστε για ολους τους άλλους, άλλα δεν δικαιούμαστε να είμαστε εμείς, εάν αυτό είναι εις βάρος της Ελλάδας.

Δεν δικαιούμαστε να είμαστε “παρτακηδες” σε βάρος της Ελλάδας.

Δεν δικαιούμαστε να βάζουμε μπροστά το κομματικό μας όφελος ή τις “θεωρείες μας” σε βάρος της Ελλάδας.

Διαχωριστε το εθνικό από το παγκόσμιο και δουλέψτε για την χώρα μας.

Δεν θέλω να μιλήσω για πρόσωπα Κώστα και η αναφορά σου στο Βενιζέλο είναι άστοχη. Δεν απηχώ τις απόψεις του Βενιζέλου.
Αντίθετα θα έλεγα ότι ο Παπανδρέου έχει μιλήσει για πράσινη ανάπτυξη εννοώντας οικολογικά και βιολογικά προϊόντα, ΑΠΕ και ανανεώσιμες πήγες ενεργείας, ως συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας. Έχει μιλήσει για “νέο πατριωτισμό”.

Κάνεις δεν το κατηγόρησε και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού αυτό είναι το πρόγραμμα μας .
Κάνεις δεν τον είπε “κρυφοφασίστα”.

Ούτε όταν ο Ανδρέας μιλούσε αντιευρωπαϊκά κανεις δεν του είπε κάνεις κάτι;
Πιστεύω λοιπόν και για να βάζουμε τα πράγματα σε μια τάξη..
ότι έχετε ιδεολογική σύγχυση έχετε κολλήσει κάπου στο περασμένο αιώνα, Δεν έχετε διαβασει το προγραμμα ΠΑΣΟΚ..

και ίσως να είστε επηρεασμένοι από τον Τσιπρα που και καλά το παίζει αριστερά δινοντας πιστοποιητικα αριστεροσυνης.
Ο τσιπρας δουλευει μόνο ως φατσουλα και χωρίς πρόγραμμα.
Δεν επιτρεπεται να βαζει το νιανιαρο τον πυχη της αριστεροσυνης. Δεν επιτρεπεται σε κανεναν να μοιραζει πιστοποιητικα αριστεροσυνης φιλε Κωστα.

Σε ανύποπτο χρόνο σας έχω πει ότι όλοι θέλουν αλλαγή άλλα κάνεις δεν θέλει επιστροφή.
Αντιληφθείται σας παρακαλω την διαφορά μεταξυ των δυο ορων.

Τέλος πάντων.
Η μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη μας ενώνει όλους. Μπορείτε να λέτε ότι κρίνεται όπως μπορώ και εγώ. Οι θέσεις μας κρίνονται στο συνέδριο και οι μειοψηφιες κάλο θα είναι να σέβονται τις πλειοψηφίες γιατί αλλιώς θολώνει η εικόνα του κόμματός.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

Αγαπητέ μου Γιάννη,
με τσιτάτα και με παραπομπή "στας γραφάς" δεν γίνεται διάλογος, κι' αυτό γιατί αυτά επιδέχονται πολλές αναγνώσεις.
Με την ευκαιρία όμως, μιάς και επικαλείσαι το κείμενο του Ανδρουλάκη που υιοθετήθηκε από το συνέδριο να σε ρωτήσω αν είδες πουθενά στο συνέδριο το κείμενο της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, (ΕΠΑΝΊΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΕΠΑΝΑΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ. 10+1 ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΕΙΣ ΠΆΝΩ ΣΤΙΣ 70+1 θέσεις. Συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο του 8ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. 13 Φλεβάρη 2008, βλέπε,
www.epithesh.blogspot.com,
www.politesenergoi.gr,
www.monthlyreview.gr,
www.diktyo.gr)
που το στείλαμε, όπως ζητήθηκε, με ανάλυση σημείο προς σημείο των 70+1 θέσεων. Σου προτείνω να το διαβάσεις έστω και τώρα. Θα καταλάβεις για πιο πράγμα μιλάμε
Το γεγονός πως εσύ επαναλαμβάνεις επιλεγμένα τσιτάτα από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, σημαίνει πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα, έκφραση της στροφής του ΠΑΣΟΚ στο νεοφιλελευθερισμό, εκφράζει και την ελληνική κοινωνία; Δεν σου κάνει εντύπωση πως όχι απλά η κοινωνία, αλλά και οι αγωνιστές της βάσης που έφεραν και κράτησαν το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια στην εξουσία συνωστίζονται στο «κανένας», λευκό και άκυρο;
Ναι , μερικοί πάνε και στον ΣΥΝ. Διερωτήθηκες τι τους διώχνει από το ΠΑΣΟΚ. Αν και από ότι καταλαβαίνω εσένα βασικά σε ενδιαφέρει ο καπιταλισμός και όχι τόσο το ΠΑΣΟΚ, αν κρίνω από τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις και φυσικά εκτιμώ πως θα στεκόσουν απέναντι σε ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.
Θα παρατηρήσω επίσης πως συνεχίζεις να ταυτίζεις παρά τις αλλεπάλληλες επισημάνσεις μου τον ουμανιστικό σοσιαλισμό, ή οικουμενικό ουμανισμό με τον κρατικό καπιταλισμό ή με τον «ουμανισμό» της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ του σκοταδιστή Χριστόδουλου και της «φιλανθρωπίας των κυριών της αριστοκρατίας». Αδικείς τελικά τον εαυτό σου όταν ‘συζητάς’ χωρίς να λαβαίνεις υπόψη σου όσα καταθέτει ο συνομιλητής σου στο τραπέζι του διαλόγου.
Αδικείς και όσους δεν συμβιβάζονται με την παρακμή, αγωνιούν για το Αύριο των παιδιών μας , της Ελλάδας και του κόσμου και αγωνίζονται να βγούμε από τη ζούγκλα του καταστροφικού ανταγωνισμού που καταδικάζει την ανθρωπότητα στη γενικευμένη μιζέρια και να περάσουμε στην άμιλλα, στη συνεργασία και στην αλληλεγγύη, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον για κανέναν.
Απορώ πραγματικά με σένα , φίλε Γιάννη, που δεν θέλεις να δεις την πραγματικότητα δυναμικά και μεταβάλλεσαι σε ντελάλη ενός κοινωνικού κανιβαλισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όταν σήμερα και οι πιο φανατικοί απολογητές της «οικονομίας της ελεύθερης αγοράς» άρχισαν να μιλάνε για τη χρεοκοπία της, μόνο που αυτοί γράφουν συνταγές για ‘ολίγη Δημοκρατία’ με μπόλικο φασισμό. Προσπάθησε να καταλάβεις πως αυτές οι ιδέες σε πάνε αλλού. Εκτός κι’ αν αυτό είναι επιλογή σου, οπότε δεν έχει νόημα και ο μεταξύ μας διάλογος.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

papaioannou on Ιουλίου 23rd, 2008 12:57 μμ


Ξαναδιάβασα φίλε μου το κείμενο σου και το βρήκα ενδιαφέρον ειδικότερα εκεί που προβάλεις τις λύσεις της “Ουτοπίας”
που δεν είναι μόνο αναγκαία, είναι, σήμερα και εφικτή…” Η ουτοπία;;;

Συγκεκριμένα την φράση:
*“της ανατροπής του καπιταλισμού στο όνομα ενός Οικουμενικού Ουμανισμού”,
Επιθυμώ σφοδρά, να σε αντιληφθώ (και να ξεφύγω από “την αγάπη και την συγχώρεση”).
Θα πρέπει να με βοηθήσεις λοιπόν και να την εξηγήσεις με οικονομικά κριτήρια, ξεκινώντας από τα βασικά: “Τι θα τρώμε και ποιος θα τα παράγει”;
Ποιος θα δουλεύει και ποσά από αυτά που παράγει θα δικαιούται;
θα κυνηγάμε ;θα συλλέγουμε τροφές; θα καλλιεργούμε; θα κλεβουμε;

*“της αντικατάστασης της ‘αστικής Δημοκρατίας’ με την Άμεση Δημοκρατία”, Εαν εξηγήσεις το πρώτο θα εξηγήσεις και το πολίτευμα. Καθώς νομίζω ότι έχεις πληροφορηθεί ότι όπου εφαρμόστηκε αυτό το πολίτευμα της Άμεσης δημοκρατίας (Αρχαία Αθηνά Αρχαία Ρώμη) βασίστηκε πάνω στην απλήρωτη εργασία σκλάβων που θεωρούνταν περιουσία , στην γαιοκτησία άρα στην περιουσία και οδήγησε στον ιμπεριαλισμό για νέες περιουσίες…

Την τελευταία φράση “της δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου”την αντιμετωπίζω όπως τις ευχές Χριστός Ανέστη.

Αληθώς ο κύριος. Λοιπόν! “Και πάλι θα έρθει μετά δόξης κρίνων ζώντας και νεκρούς”
Μα! είναι δυνατόν ;;

Έχω πει ότι αυτή η κατάσταση “ένας καλύτερος κόσμος” “δίκαιη κοινωνία” είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει ακόμα 10.000 χρονιά για να συμβεί..
και εν πάση περιπτώσει για ποιον καλύτερος;
για του εργαζομένους για του καπιταλίστες για του ανέργους για τους κυνηγούς για του τροφοσυλλέκτες, για τους αγρότες; Για τους επιστήμονες; Σε μια “κοινωνία που είναι ατομικά συμφέροντα σε αλληλεπίδραση” πως μπορείς να βάλεις το ατομικό κάτω από το συλλογικό;
Μήπως μέσα από την εκπαίδευση;
Για πες…

*“Ζούμε στην εποχή κατά την οποία η ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας.. μπορεί αντικειμενικά να απαλλάξει την Ανθρωπότητα από όλα τα δεινά που δημιουργεί ο μανιακός καπιταλισμός”

Κώστα η ανάπτυξη των επιστήμων σε όποιο σημείο του πλανήτη και εάν συνέβει κατά το παρελθόν στηρίχτηκε στο χρήμα, στο κεφάλαιο που χρηματοδότησε την έρευνα…

Μεσοποταμία, Κίνα, Αρχαία Αίγυπτος, Αθήνα, Ρώμη, Πέργαμος, Αλεξάνδρια Ευρώπη M. Bρετανια, Γαλλία ,Σοβιετική ένωση, USA Ινδία, Κίνα, παντού στηρίχτηκε στο καπιταλιστικό χρήμα. Στο κρατ.ικο ή στο ιδιωτικό καπιταλιστικό χρήμα..

Παλιότερα οι ηγεμόνες μάζευαν στην αυλή τους μυαλά και τα χρηματοδοτούσαν για να παράγουν έρευνες, τέχνη, όπλα, τεχνολογία γνώση. Σήμερα τα μυαλά βρίσκονται στα πανεπιστήμια και οι ηγεμόνες (τα κράτη,) αγοράζουν την γνώση. Στόχος μια σοσιαλιστικής στρατηγικής πρέπει να είναι αυτί η γνώση να γίνει κτήμα όλων καθώς είπα ότι αυτή η γνώση ήταν είναι και θα είναι το μόνο “μέσο παραγωγής”.

*και η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και να μετατρέψει τον πλανήτη από κόλαση σε πραγματικό παράδεισο,”

“πραγματικό παράδεισο;;”

όταν σου λέω λοιπόν ότι χρησιμοποιείς στόχους και όρους που έχουν σωτηριολογικο χαρακτήρα… μου λες ότι σε ταυτίζω με τον σκοταδιστή Χριστόδουλο.. !

Εκτός εάν τα βιώματα σου είναι αντίστοιχα του “make love not war” και “sex drugs and rock n’ role” όποτε …
εύχομαι να συναντηθούμε μια μέρα και αφού καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης…
να χαιρετίσουμε μαζί “τον αδελφό δεντρό”…
που έχει μπλε και πράσινες φουσκάλες ολόγυρα του…
και που κάνουν πλοπ! πλοπ! εάν τις ακουμπήσεις…(χαχα)

*Η πραγμάτωση της Νέας Ουτοπίας,
Μα είναι δυνατόν Της “νέας” ουτοπίας;
Δεν πραγματώθηκε πότε καμιά ουτοπία..
“νέα” ή “παλιά”
εκτός εάν είσαι εκσυγχρονιστής και έχεις “εκσυγχρονίσει” την ουτοπία και από ότι είδα διαφώνησες με την διαγραφή Σημίτη…
Γίνε λίγο ρεαλιστής! Πρότεινε κάτι για την χώρα και το σύνολο σίγουρα μπορείς;

Κώστα πιστεύω ότι έχεις κάτι σοβαρό να πεις και απλά χάνεις το μετρό. Ίσως χρησιμοποιείς την στρατηγική ζήτα 100 να λάβεις ένα..

άλλα
Ειλικρινά πιστεύω ότι ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα.. και εσύ με αυτό το κείμενο ζητάς να κοιμηθούμε όλοι!

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΟΣ είπε...

Αγαπητέ φίλε Γιάννη,

δεν είσαι μόνο ένας φαντασμένος ημιμαθής προβοκάτορας,
διαστροφέας των όσων λένε και γράφουν οι συνομιλητές σου, αλλά είσαι και αγενής που στο τέλος και εξαιτίας όλων αυτών των 'αρετών' σου γίνεσαι χυδαίος.
Λυπάμαι ειλικρινά που ένας νέος άνθρωπος εκθέτει και αδικεί τόσο τον εαυτό του υποτιμώντας τη νοημοσύνη των συνομιλητών του.
Είθε να είσαι καλά.- (Τελεία και παύλα)
Κώστας Λάμπος