Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ, ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΖΩΗ
Καταστασιακές Θέσεις για την Κυκλοφορία *
Του Guy Debord (1959)
_____________________________________________
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : http://autonomous-land.blogspot.com/
_____________________________________________
1. Ένα από τα λάθη που κάνουν όλοι οι πολεοδόμοι είναι ότι αντιμετωπίζουν το ιδιωτικό αυτοκίνητο (και τα υποπροϊόντα του, όπως η μοτοσικλέτα) σαν να επρόκειτο ουσιαστικά για ένα μέσο μεταφοράς. Στην πραγματικότητα, είναι η κύρια υλοποίηση μιας αντίληψης της ευτυχίας που τείνει να διαδώσει ο αναπτυγμένος καπιταλισμός σε ολόκληρη την κοινωνία. Το αυτοκίνητο ως υπέρτατο αγαθό μιας αλλοτριωμένης ζωής και, αδιαχώριστα, ως βασικό προϊόν της καπιταλιστικής αγοράς, βρίσκεται στο επίκεντρο της ίδιας γενικής προπαγάνδας: λέγεται με ευφράδεια φέτος ότι η αμερικανική οικονομική ευημερία θα εξαρτάται σύντομα από την επιτυχία του συνθήματος: «Δύο αυτοκίνητα ανά οικογένεια».
2. Όπως παρατήρησε ορθά ο Λε Κορμπυσιέ, ο χρόνος μεταφοράς αποτελεί πλεονάζουσα εργασία που μειώνει αναλόγως τον λεγόμενο ελεύθερο χρόνο της ζωής.....
Δείτε ολόκληρο το άρθρο με αριστερό κλικ στην παρακάτω Διεύθυνση:
http://autonomous-land.blogspot.com/2008/09/1959.html
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
se efharistw gia to reference sto blog mou ! kai bravo gia to diko sou , poli kalo !! ti tha eleges na adalazame keimena kamia fora ??? to mail mou einai vlanto at riseup.net
solidarity
vl
- LAND AND AUTONOMY
- globalnewswire.wordpress.com
Αγαπητέ Φίλε vl (Αντώνη;),
σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, για το μήνυμα και για τη θετική κρίση αναφορικά με το Σημειωματάριο της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό.
Δεν έχουμε καμιά αντίρρηση για την ανταλλαγή κειμένων. Όπως θα έχεις ήδη διαπιστώσει εμείς φιλοξενούμε κείμενα που φωτίζουν πέρα από τον ορίζοντα της σοσιαλδημοκρατίας και του τριτοτεταρτοδιενθιστικού μοντέλου, γιατί αρνούμαστε το καπιταλιστικό σύστημα σε όλες τις πιθανές και απίθανες μορφές του, όπως αρνούμαστε και την πολυδιάπαση της Αριστεράς που εξυπηρετεί μόνο το Κεφάλαιο και όχι την Εργασία και την Πρόοδο και στηρίζουμε όσες αγνές προσπάθειες γίνονται προς την κατεύθυνση της συσπείρωσης για μια Αριστερά απέναντι σε μια ή πολλές Δεξιές. .
Αναζητούμε, όπως κι' εσείς μιά ενιαία αριστερή Αριστερά και για μας αυτή μπορεί να είναι η Ουμανιστική Αριστερά, η οποία κάνει ότι μπορεί σήμερα για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας χωρίς να παραλείπει να εντάξει αυτές τις προσπάθειες στο στρατηγικό στόχο της οριστικής και ριζικής ανατροπής του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής από μια συνειδητοποιημένη κοινωνική πλειοψηφία, γιατί η ιστορία διδάσκει πως κάθε "επανάσταση χωρίς την πολιτικά αυτενεργή κοινωνία είναι ουσιαστικά και πέρα από καλές προθέσεις κάποιων μειοψηφιών, μια πολιτική απάτη, ένας χυδαίος πολιτικαντισμός που εξελίσσεται σε αντεπανάσταση κατά της κοινωνίας".
Πιστεύουμε πως αυτή την επανάσταση θα την κάνουν αργά ή γρήγορα οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, οι οποίες και θα πρωτοστατήσουν στη δημιουργία ενός Νέου επαναστατικού Κινήματος Διαφωτισμού που θα γκρεμίσει σκοταδιστικούς μύθους και εξουσιαστικές ιδεολογίες, προϋπόθεση ικανή και αναγκαία για την επαναστατική πολιτική πράξη που θα οδηγήσει τις εξελίξεις στην «κοινωνικοποιημένη Ανθρωπότητα», σε ένα καλύτερο κόσμο.
Πολύ ρομαντικό θα πεις! Ναι αλλά δεν βλέπουμε τίποτα ρεαλιστικότερο για να βγει η Ανθρωπότητα οριστικά από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και γι’ αυτό επιμένουμε στην πολιτική ουσία της βασικής αντίθεσης μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας και δεν συμμετέχουμε σε κοκορομαχίες , ακόμα κι’ αν αυτές γίνονται σε ‘αριστερές κούρνιες’, γιατί σ’ αυτές σπαταλιέται χρήσιμη φαιά ουσία και πολύτιμος χρόνος, όταν «απ’ έξω ξεροσταλιάζει ένας ολάκερος λαός» και περιμένει λύτρωση από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, όπως έγραφε ο σ. Βαγγέλης Γυφτέας.’
Με αυτό τον προσανατολισμό φιλοξενούμε κείμενα που μας στέλνουν, αλλά και κείμενα που τα "ψαρεύουμε" σε διάφορα μπλογκ, όπως το παραπάνω από το δικό σας μπλογκ, και στον τύπο. Όσον αφορά στα δικά μας κείμενα ο καθένας είναι ελεύθερος να τα αναδημοσιεύσει χωρίς παρεμβάσεις , αναφέροντας φυσικά την πηγή, όπως είναι το σωστό.
Να είστε καλά
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος
Υστερόγραφο: Θα σου πρότεινα να γράφεις με ελληνικά στοιχεία γιατί τα γκρικλις διαβάζονται δύσκολα και απωθούν τους εοπισκέπτες σας.
Γεια χαρά και με ελληνικούς χαρακτήρες λοιπόν!
Πρώτα από όλα ευχαριστώ για την ποιο διεξοδική παρουσίαση των ιδεών σου. Θα προσπαθήσω να εκθέσω κάποιες από τις πολιτικές θέσεις , ενός ζωτικού κινήματος που τυχαίνει να λαμβάνω μέρος , όσο και κάποιες προσωπικές απόψεις/παρατηρήσεις για ένα επαναστατικό , ανατρεπτικό , ακηδεμόνευτο κίνημα μιας νέας εποχής.
Πρώτα από όλα θα κάνω μια αυτοπαρουσίαση , μια παρουσίαση των στόχων παρουσίας μου στο διαδίκτυο. Συμμετέχω εδώ και αρκετά χρόνια στην διαδικασία ενός αυτόνομου αντικαπιταλιστικού δικτύου στην Ευρώπη με όνομα Peoples Global Action.
To Peoples Global Action ξεκίνησε το 1998, χρησιμοποιώντας μια δομή διάχυσης συντονίζει ομάδες και άτομα που μοιράζονται κοινούς αγώνες και πρακτικές, σε συμφωνία με κάποιες αντικαπιταλιστικές και αντι-ιεραχικές αρχές (βλ. βασικά σημεία) Το P.G.A ξεκίνησε το διηπειρωτικό καραβάνι το 1999, καθώς καις διεθνείς μέρες δράσης ενάντια στους G8, τον Π.Ο.Ε, την παγκόσμια τράπεζα, το IMF... Στο Σηάτλ, τη Γένοβα, Πράγα και σε μια σειρά γεγονότων μικρής κάλυψης απο τα μμε, το PGA ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από αρκετές δράσεις και αντιδράσεις. Εν μέσω αντι-συνόδων κορυφής, κοινωνικών φόρουμ & διαφόρων δράσεων, ομάδες που βρίσκονται κοντά στο PGA, ψάχνουν νέους δρόμους ενάντια στην στασιμότητα.
Βλέπω την συμμετοχή μου μέσα στο δίκτυο ως ένα βήμα συντονισμού και συσπείρωσης της αντιθεσμικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του αυτόνομου κινήματος , από τις αυτόνομες οικολογικές ομάδες μέχρι το κίνημα των καταλήψεων στην Βόρεια Ευρώπη. Στην πόλη που ζω (Βερολίνο) , οι αγώνες στην καθημερινότητα παίρνουν όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα , σε μια κοινωνία ελέγχου και καταστολής ακόμα και βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων
Δεν θα ήθελα όμως να εστιάσω στην παγκόσμια κατάσταση τώρα μιας και η σοβαρότητα του ζητήματος απαιτεί μια εκτεταμένη ανάλυση. Αντίθετα θα ήθελα να εστιάσω σε τοπικά ζητήματα που αφορούν τον Ελλαδικό χώρο.
Πρώτα από όλα είμαστε μάρτυρες μιας νέας εποχής αγώνων που ξεφεύγουν από τα πλοκάμια της θεσμικής αριστεράς και ενός εξουσιαστικού αντεξουσιαστικού χώρου (σε ορισμένες περιπτώσεις τουλάχιστον). Εντάξει δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ σκληρή φρασεολογία δικάζοντας τους πάντες και τα πάντα , αλλά δεν θα μπορούσα να επεκταθώ σε μια πολιτική συγκεκριμένη πρόταση χώρις να κάνω κάποια κριτική και να σχολιάσω την επικαιρότητα.
Ζούμε λοιπόν σε μια νέα φάση ανάπτυξης κοινωνικών αγώνων , από τους διάσπαρτους οικολογικούς αγώνες , μέχρι αγώνες ενάντια στην επισφάλεια , ακόμα και αγώνες λίγο πολύ άγνωστους στην Ελλάδα , όπως αγώνες ενάντια στην πατριαρχία. Αυτό καταρχήν δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από θετικό. Την ίδια στιγμή όμως ζούμε και μια άλλη παράλληλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα του τέλους των παραδοσιακών ιδεολογιών του 20ου αιώνα. Όταν γράφω για παραδοσιακές ιδεολογίες , γράφω κυρίως για τον κομμουνισμό που γνωρίσαμε (Μαρξισμό-Λενινισμό) και παραδοσιακό αναρχισμό σε όλες τις πιθανές εκδοχές του. Δεν αναφέρομαι στις όποιες απόπειρες του ανταγωνιστικού κινήματος στο παρελθόν τις οποίες σίγουρα πρέπει να αξιοποιήσουμε . Διανοούμενοι όπως ο Αντόρνο , ο Μαρκουζε μέχρι τον Φουκό , τον Ντεμπόρ και τον Νέγκρι είναι σίγουρα κομμάτι μιας ιστορίας που πρέπει να σταθούμε και να ανοίξουμε ξανά ένα πλατύ διάλογο.
Ας σταθώ όμως τώρα σε μια φράση που έγραψες για την ενότητα της αριστεράς. Καταρχήν η ενότητα είναι κάτι θετικό. Αλλά η ενότητα του ανταγωνιστικού κινήματος κατά την άποψή μου είναι το ζητούμενο και όχι αυτόκλητων πρωτοποριών. Οι υποχωρήσεις (γνωστές και ως πολιτικό πούλημα) , οι ψευτοηγεμονισμοί και καπελώματα σε βάρος του μαζικού κινήματος , ίσως είναι ένας μονόδρομος από την πλευρά τους. Από την άλλη πλευρά η ενότητα και ο συντονισμός του μαζικού κινήματος είναι το ζητούμενο , ιδιαίτερα των τάσεων του που μιλούν ξεκάθαρα για κοινωνική αλλαγή. Αλλά αυτό το ζητούμενο πάει πακέτο και μια μία άλλη μεγάλη αλήθεια στις μέρες μας. Πως αυτές οι τάσεις θα αγκαλιαστούν από την κοινωνία ως δικό της οργανικό κομμάτι , σπάζοντας το περίφημο activist ghetto? Πως θα ξανα-οικοδομήσουμε ένα εναλλακτικό κίνημα με φιλοσοφία οργάνωσης την αποκέντρωση και την αυτονομία με ένα μόνο προσανατολισμό την ανατρεπτική δράση ενάντια στην κυριαρχία και τον καπιταλισμό? Πειράματα όπως οι αυτόνομες ζώνες (πρακτική αυτονομία) του ζαπατισμού σίγουρα ξεσήκωσαν ένα νέο ρεύμα ελπίδας. Ένα ρεύμα όμως που πρέπει να ξαναεξετάσει την πραγματικότητα σήμερα σπάζοντας την απομόνωση του.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω μία σημείωση. Όταν γράφω ''κοινωνία'' έχω υπόψη μου τον ταξικό ανταγωνισμό , αναφέρομαι στον εργάτη στο κοινωνικό εργοστάσιο , στους καταπιεζόμενους όχι τους καταπιεστές.
Εδώ θα ήθελα να περάσω και σε συγκεκριμένες προτάσεις σχολιάζοντας την ίδια στιγμή την πολιτική συγκυρία. Τους τελευταίους μήνες ζούμε μία μεγάλη κρίση του δικομματισμού και του αστικού πολιτικού συστήματος γενικότερα. Με σκάνδαλα , μίζες κλπ. Στο θέατρο σκιών ή αλλιώς Βουλή αποδίδονται σε μια σειρά κοκορομαχίες δίχως όμως να πείθουν κανένα.
Από την πλευρά του ''κινήματος'' ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ , ως μια φωνή διαμαρτυρίας και εναλλακτικής πρότασης στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Ο οπορτουνισμός της άλλοτε λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς την αφομοιώνει στα γρανάζια του αριστερού κυβερνητισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και όχι μέσα στην διαδικασία του αριστερού κυβερνητισμού , το ΜΕΡΑ ούτε αυτό κατάφερε να συσπειρώσει κανέναν στην πρόταση του για ένα πόλο της ''ριζοσπαστικής'' αριστεράς και να αποτελέσει μια άλλη κοινοβουλευτική δύναμη , παραμένοντας και αυτό περιχαρακωμένο. Για το ΚΚΕ δεν θα μπορούσα να πω τίποτα άλλο εκτός , το ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου , σε ένα ταξίδι στο παρελθόν ζώντας στους σοσιαλιστικούς του παραδείσους. Η πρόταση για το Λαϊκό Μέτωπο , δεν είναι τίποτα άλλο από μια άλλη πρόταση αριστερού κυβερνητισμού στα πλαίσια του εκμεταλλευτικού μας συστήματος.
Τελειώνοντας την γκρίνια και το κράξιμο θα ήθελα να γράψω το εξής: Το ΣΥΡΙΖΑ είτε με το ΠΑΣΟΚ , είτε μόνο του (ανάλογα την συγκυρία) θα αποτελέσει την πρόταση των αφεντικών για μια εναλλακτική διακυβέρνηση. Με στόχο μεταξύ άλλων και την απορόφυση κάθε ριζοσπαστικής φωνής και αμφισβήτησης.
Ο ακτιβισμός από αφηρημένη έννοια , πολιτική πρόταση
Αν και γκρίνιαξα αρκετά πιο πάνω πιστεύω πως πραγματικά ζούμε σε μια συναρπαστική εποχή. Μια εποχή τεραστίων δυνατοτήτων. Αν και απορρίπτω την συνεργασία με τα κόμματα για τους λόγους που έγραψα πριν , δεν απορρίπτω την συνεργασία με άτομα ίσως και ακτιβιστές που προέρχονται από τους παραπάνω ιδεολογικούς χώρους. Άλλωστε αν το έκανα θα έμενε μόνο ένας μικρός αριθμός ατόμων μέσα από τους ''επαγγελματικούς'' ακτιβίστικους κύκλους , καταλήψεις και αυτόνομες κοινότητες. Προσανατολίζοντας λοιπόν την συζήτηση στο ξεπέρασμα της ακτιβίστικης μοναξιάς πιστεύω πως έρχεται μια νέα εποχή πολιτικής ενότητας και εναλλακτικής πρότασης. Ο καπιταλισμός βρίσκετε σε κρίση. Ήδη οι πολίτες βρίσκονται σε δράση. Η κλιματική αλλαγή είναι ίσως μια από νέες ενότητες που θα συσπειρώσει ξανά κομμάτια του αντικαπιταλιστικού κινήματος. Νέες επαφές και δικτυώσεις σε συνδυασμό με το πλατύ κοινωνικό κίνημα είναι ήδη μπροστά μας. Η κρίση του Φόρουμ και της επιφανειακής πρότασης των ΜΚΟ θα συμβάλει αρκετά προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό ως προσωπικό συμπέρασμα και επιθυμία για το παγκόσμιο κίνημα.
Όσο τώρα αναφορά το κίνημα στην Ελλάδα πιστεύω τα εξής.
Θα γράψω κάποιες σκέψεις με αφορμή και την 5η σύνοδο του Peoples Global Action στην Αλεξανδρούπολη αλλά και τους αγώνες που βλέπω να αναπτύσσονται. Η συνάντηση του PGA ήταν πραγματικά μία κατατοπιστική εικόνα για όλα αυτά που συζητάμε. Από την μία πλευρά ο λεγόμενος αναρχικός χώρος δεν τον απασχόλησε καθόλου ότι μια σειρά αυτόνομες και ανεξουσιαστικές ομάδες από όλη την Ευρώπη θα έκαναν μια συνάντηση στην Ελλάδα. Από την άλλη κομμάτια της αριστεράς πιστεύω πως αγνοούν ακόμα και σήμερα το γεγονός. Ο εθνοκεντρισμός και ο ελιτισμός του ελληνικού αντεξουσιαστικού χώρου παραμένει δυστυχώς κυρίαρχος , όπως και η περιχαράκωση.
Από την άλλη πλευρά όμως αναπτύσσονται μια σειρά νέες κινήσεις και ομάδες στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο Βαλκανικών αυτόνομων ομάδων όπου συμμετέχουν περίπου 12 ομάδες και κοινωνικά κέντρα , κινήσεις όπως αυτήν ενάντια στον αγωγό Μπουργκα Αλεξανδρούπολη , δίκτυα ενάντια στα μεταλλαγμένα και την βιοτεχνολογία , κινήσεις μεταναστών , κινήσεις πόλης /γειτονιάς , οι ποδηλάτες είναι η μία πλευρά αυτού του νέου δυναμικού. Η άλλη δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτόνομες κινήσεις στους εργαζομένους , ενάντια στην επισφάλεια κλπ με ξεκάθαρη πρόταση.
Πιστεύω πως όλο και περισσότερο ανοίγονται δρόμοι πολιτικής ενότητας και δράσης στην Ελλάδα. Αυτό το κίνημα που περιέγραψα πριν θα πετύχει τρομερά πράγματα αν αρχίσει να χτίζει δικτυώσεις , γέφυρες συντονισμού και κοινής δράσης. Πλατιά σχήματα . ομάδες δράσης σε κάθε γειτονιά , σε κάθε πόλη . Ανοιχτά στον καθένα από όπου και αν προέρχεται , διασφαλίζοντας όμως την ανεξαρτησία , αυτονομία των σχημάτων από την θεσμική αριστερά. Οικοδόμηση αυτοοργανωμένων χώρων πολιτικής παρέμβασης, διεύρυνση των καταλήψεων. Βασισμένα σε χαλαρές αντικαπιταλιστικές αρχές θα μπορούσε να διασφαλίσει την επιτυχία και το ένα βήμα παραπέρα που χρειάζεται το ανήσυχο κίνημα των ημερών μας. (Όλα αυτά ίσως να περιγράφουν πως αντιλαμβάνομαι την άμεση δημοκρατία).
Ως ένα υπαρκτό παράδειγμα προσωπικής εμπλοκής σε κάτι τέτοιο είναι το εξής: Με αφορμή ένα τοπικό πρόβλημα στην περιοχή μου(χωριό) μέ ένα έργο απόσπασης νερού από τον διπλανό ποταμό που θα προκαλούσε εφαλμύρωση στον υδροφόρο ορίζοντα , συσπειρωθήκαμε μια σειρά άτομα προερχόμενοι από το κίνημα της οικολογίας , την αυτονομία , τον τροτσκισμό συναντώντας άτομα χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία. Το εντυπωσιακό είναι ότι η πολιτικοποίηση των ατόμων αυτών προχωράει πολύ γρήγορα και πέρα από το συγκεκριμένο αγώνα .
Έτσι λίγο πολύ βλέπω την ενότητα και σε αυτήν την βάση. Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω αυτό το σεντόνι και για τους ψηφιακούς αγώνες . αυτόνομους σερβερς (against data retention) κλπ , αλλά προτιμώ να τελιώσω εδώ με το εξής κάλεσμα. Σίγουρα όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν την μοναδική αλήθεια , ούτε την συνταγή για την επανάσταση , αλλά μία άποψη μέσα σε όλες τις άλλες. Προτείνω λοιπόν και καλώ ανοιχτά (ως ένα διαδικτυακό βήμα) , στον ανοιχτό διάλογο και την οικοδόμηση της επικοινωνίας μεταξύ μπλόγκερς και την ανοιχτή έκθεση απόψεων σε ένα πιο οργανωμένο ίσως επίπεδο.
Συγνώμη για το τεράστιο σχόλιο .. ελπίζω να μην κούρασα και συγνώμη για τα συντακτικά μου λάθη αλλά δεν είμαι λογοτέχνης
vlanto
http://autonomous-land.blogspot.com
http://globalnewswire.wordpress.com
Αγαπητέ μου φίλε Βλάντο,
Διάβασα με προσοχή το σημείωμά σου για σένα, για το PGA και για την "Αριστερά" σήμερα.
Σημαντικά όλα αυτά, αλλά νομίζω πως περιορίζονται μόνο στο χώρο της άρνησης της καπιταλιστικής θέσης, πράγμα που σημαίνει πως περιορίζονται σε πολιτικά τυφλές τακτικές "αντικαπιταλιστικής" δράσης, οι οποίες από τα πράγματα οδηγούν στην πολυδιάσπαση των δυνάμεων που έχουν συμφέρον να προχωρήσει η ανθρωπότητα στο επόμενο στάδιο ανάπτυξής της.
Σ΄αυτό έχει συμβάλλει η για πολλές δεκαετίες ταύτιση τον περασμένο αιώνα του προοδευτικού κινήματος με τη λενινιστική-σταλινική, ή με την λενινιστική-τροτσκιστική αντίληψη για το σοσιαλισμό και με την πολιτική της ΕΣΣΔ και της Κίνας.
Η όποια εμμονή σ' αυτές τις αντιλήψεις με τη μορφή του δογματισμού ή της "ανανέωσης" αποτελεί προϊόν αυτής της ταύτισης, αναπαράγει τη διάσπαση των προοδευτικών δυνάμεων και σε τελική ανάλυση εξυπηρετεί τη στρατηγική του Κεφάλαιου, αφού οι διάφορες αριστερές ομάδες σπαταλάνε όλη την ενεργητικότητά τους στο να κατηγορεί η μία την άλλη όταν στη γωνία το Κεφάλαιο, που αποδομεί όχι απλά κατακτήσεις και δικαιώματα, αλλά την ίδια τη φύση της ανθρώπινης κοινωνίας, τρίβει από τη χαρά του τα χέρια του.
Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να δούμε τη σημερινή πραγματικότητα από καινούργια οπτική γωνία που θα λαβαίνει υπόψη της τα καινούργια δεδομένα, την ιστορική εμπειρία που κληροδότησε ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, που στην ουσία του δεν ήταν παρά ένας κρατικός καπιταλισμός, αλλά και τις καινούργιες ανάγκες και δυνατότητες της ανθρωπότητας σε τοπική, εθνική, περιφερειακή και οικουμενική κλίμακα. Είναι ανάγκη να κάνουμε διάλογο για τη Νέα Θέση.
Τα θεωρητικά εργαλεία του 19ου και του 20ου αιώνα δεν μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή πραγματικότητα και οπωσδήποτε δεν μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση της αναγκαίας στρατηγικής υπέρβασης του καπιταλισμού και όπως είναι γνωστό χωρίς στρατηγική το προοδευτικό κίνημα είναι καταδικασμένο να τακτικίζει και να διασπάται σε επιμέρους "διεκδικητικές" δράσεις, που δεν εμπνέουν την κοινωνία, γιατί ακριβώς δεν απαντάνε στο ρώτημα ΠΟΥ ΠΑΜΕ;
Η άποψή μας είναι πως μιά στρατηγική που θα είναι απαλλαγμένη από τους λεκέδες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, που θα ξαναζωντανεύει το όραμα του σοσιαλισμού με οικουμενικό ουμανιστικό περιεχόμενο, που θα καταργεί τη μισθωτή δουλεία και θα λειτουργεί στη βάση της Άμεσης Συμβουλιακής Δημοκρατίας, θα μπορέσει να συσπειρώσει προοδευτικά ολόκληρη την ανθρωπότητα, γιατί σήμερα ο καταστροφικός και βάρβαρος καπιταλισμός απειλεί ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε μιά ενιαία αντικαπιταλιστική δύναμη που θα επιβάλει τη θέλησή της.
Αυτό σημαίνει πως στη θέση της παλιάς καθεστωτικής , ή "επαναστατικής", αλλά πάντα εξουσιαστικής "Αριστεράς" της ίντριγκας και του παρασκήνιου, πρέπει να οικοδομηθεί μια Αριστερά της γνώσης , του Φωτός, του Πολιτισμού, των ανοιχτών διαδικασιών, μιά Αριστερά της Κοινωνίας και όχι των αξιωματούχων.
Η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, αγαπητέ Φίλε Βλάντο, δουλεύει προς αυτή την κατεύθυνση και καλεί κάθε συνάνθρωπο που αγωνιά για την πορεία της χώρας, της Ευρώπης και του κόσμου να κάνει το ίδιο, για να βγει ή Αριστερά του Σήμερα με όραμα για το Αύριο στο προσκήνιο. Εμείς πιστεύουμε πως αυτή η Αριστερά θα είναι η Ουμανιστική Αριστερά, που θα συμβάλλει στη διαμόρφωση στους κόλπους της κοινωνίας, (κι' όχι στα στρατηγεία των διάφορων ακτιβιστικών ηγετίσκων), μιάς αποτελεσματικής αντικαπιταλιστικής-ουμανιστικής στρατηγικής υπέρβασης του καπιταλισμού σε όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές του.
Ο Διάλογος και ο αγώνας συνεχίζονται.
Να είστε καλά
Για την Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό
Κώστας Λάμπος
Ένα ωραίο που άκουσα σήμερα από τον ανταποκριτή ειδεσεογραφικού ραδιοσταθμού στις Βρυξέλες:
«Φαίνεται πως οι ηγέτες της Ε.Ε. έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πως δεν πάει άλλο με τον καπιταλισμό-καζίνο!»
Ωραίος χαρακτηρισμός! Διαφωνείτε;;;
Κατά τα άλλα...
Έχω φτιάξει, με την βοήθεια και άλλων μπλογκιστών και μπλογκιστριών, έναν κατάλογο από 36 κοινωνικοπολιτικά ψέμματα και παρακαλώ εσάς και τους φίλους σας να έρθετε και να τα αξιολογήσετε/ψηφίσετε για να αναδειχτούν τα 7 μεγαλύτερα:
psemmatapsemmata.blogspot.com
Ψευτοφιλάκια.
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη, για το έξυπνο χιούμορ και για τις γυμνές αλήθειες σου, αγαπητό μας "ψέμμα με ουρά". Δέξου , ως συμβολή μας στο διαγωνισμό σαυ, την κυβερνητική ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία "Η ανεργία στην Ελλάδα έπεσε στο 7,τόσο%".
Να είσαι καλά και.... μακριά από μας.
Δημοσίευση σχολίου