Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007
Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ. Η ΓΝΩΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ
"Υπάρχει Ιδεολογία ;"
Κώστας Λάμπος
Συχνά ακούμε το ερώτημα: "Υπάρχει ιδεολογία"; Αυτό το ερώτημα, όπως διτυπώνεται, έμμεσα παραπέμπει, στο άλλο ερώτημα :"Υπάρχει θεός"; Και επειδή η απάντηση που υπαινίσσονται όσοι βάζουν τέτοια ερωτήματα είναι : Όχι δεν υπάρχει ιδεολογία, κι’ αν κρίνουμε από την ανισότητα, την αδικία, το μίσος και τη βία που πνίγει τον κόσμο, τότε ούτε θεός υπάρχει, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα: " Ε, τότε είμαστε χαμένοι. Αυτή είναι η μοίρα μας»!
Η συνέχεια είναι απλή. Έρχονται κάποιοι 'μάγκες’ που φτιάχνουν ιδεολογίες της ανισότητας, της αδικκίας, του μίσους, του φόβου και της βίας και φτιάχνουν αντίστοιχες θρησκείες και θεούς και αναλαμβάνουν να μας σώσουν. Φτάνει να δεχτούμε να γίνουμε δούλοι των ιερατείων των ιδεολογιών και των θρησκειών. Η ιστορία είναι γνωστή. Είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Μέχρι σήμερα.
Η άποψή μου είναι πως δεν χρειαζόμαστε ούτε ιδεολογίες , ούτε θεούς, για να σωθούμε από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι Γνώση. Γνώση. Γνώση. Η γνώση είναι Δύναμη Απελευθέρωσης από σκοταδιστικούς μύθος, από εξουσιαστικές ιδεολογίες και εκμεταλλευτικές εξουσίες. Συνεπώς η σωτηρία μας είναι συνάρτηση μιας "κρίσιμης μάζας" της επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης γνώσης.
Άρα η πιό επαναστατική πράξη σήμερα είναι μεθοδική συσσώρευση και η συστηματική εκλαϊκευση γνώσης που απελευθερώνει. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας όλα τα ιερατεία και γι' αυτό οργανώνουν με κάθε τρόπο την παραπληροφόρησή μας και το 'τάϊσμά' μας με ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες, αντεπιστημονική γνώση, δογματικές και ταξικές ιδεολογίες και πολιτιστικά σκουπίδια.
Θα πρότεινα λοιπόν, να πάψουμε να ψάχνουμε για ιδεολογίες και ντουντούκες και να στραφούμε προς τη γνώση και τις βιβλιοθήκες. Εκεί υπάρχει αρκετή γνώση για να μάθουμε πως μπορούμε, χωρίς ιερατεία, μεσσίες και σωτήρες, να χτίσουμε όλοι μαζί έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο της Ανθρωπιάς.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Αγαπητέ Blogger Λάμπο,
Στη θέση σου θα έπαιρνα το σύντομο, λιτό αλλα εξαιρετικά περιεκτικό κείμενό σου με τίτλο «Υπάρχει Ιδεολογία;» και θα το κρέμαγα κάθε μέρα στο Ιστολόγιο του Μίμη και σε όποιο άλλο στοχεύει στην αλλαγή του ανθρώπου προς το καλλίτερο.
Το κείμενο σου είναι μια κραυγή ενάντια στην σήψη και μια γενναία τοποθέτηση στα βαθύτερα προβλήματα του ανθρώπου.
Είναι ένας πόλος και ένας στόχος που τον βλέπεις και βαδίζεις σε αυτόν όπως συμβολικά οι μάγοι όλων των εποχών που κάθε θρησκεία ανακάλυπτε για τον δικό της αντιπρόσωπο επί γης, αδιαφορώντας για την αλήθεια...
Γνωρίζεις όμως αγαπητέ Blogger Λάμπο οτι η πορεία του ανθρώπου μέχρις εδώ έγινε με πολυ αργούς ρυθμούς, παρά την δραματική επιτάχυνσή της τα τελευταία χρόνια, και με σοβαρές οπισθοδρομήσεις η αιτία των οποίων ήταν η πάντα η αντίδραση εκείνων που είχαν την εξουσία.
Είναι επομένως φανερό οτι η ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου αντιπαλεύεται πάντα αρχές όπως η ισότητα και η δικαιοσύνη, που σίγουρα θα αναρωτήθηκες για τα αίτια εξίσωσής τους με την διαβολική φύση του ανθρώπου απο τον Χριστιανισμό.
Το ίδιο και η Γνώση μέχρι του σημείου να αποτελεί η ίδια την έκφραση του ίδιου του διαβόλου...
Όμως οι θέσεις αυτές έχουν ένα πρόβλημα... Δεν γίνονται αποδεκτές απο τις μάζες των ανθρώπων είτε απο φόβο προς το άγνωστο, είτε απο αδυναμία προς τους ισχυρούς που είναι πάλι αποτέλεσμα φόβου προς το άγνωστο. Προφανώς υπάρχουν και οι υστερόβουλοι, οι ιδιοτελείς και τα λοιπά ερπετά... που συμπληρώνουν το σκηνικό...
Ο Μίμης όμως αγωνίζεται με ευφυΐα και ρεαλισμό να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα σε μια αστική δημοκρατία που εξ ορισμού έχει προαπαιτήσει απο όλους μας να κάνουμε πολλές παραδοχές και συμβιβασμούς για να υπάρξει.
Είναι ένα συμβιβαστικό σύστημα η αστική δημοκρατία και ο Μίμης προσπαθεί με την ικανότητα και την γνώση του να δώσει εκείνα τα στοιχεία και εκείνη την μορφή σε αυτόν το συμβιβασμό που θα τον κάνει καλύτερο.
Σε καμία περίπτωση δεν δήλωσε θαυματοποιός διοτι είναι υπερρεαλιστής... απόλυτα προσγειωμένος στην Ελληνική πραγματικότητα με κάποια Κρητική επίγευση...
Λειτουργεί υπό την σκέπη ενός πολιτικού σχήματος που προσφέρει τις περισσότερες προϋποθέσεις για την επιτυχία αυτής της βελτίωσης αλλά μέχρις εκεί.
Το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα αυτή την εποχή, ευρίσκεται σε παρακμή και ο αγώνας του Μίμη γίνεται απο την μια ευκολότερος διότι χρειάζεται η αλλαγή που επιδιώκει και απο την άλλη δυσκολότερος διότι πολλοί τον βλέπουν σαν Δον Κιχώτη... σεβόμενοι το έργο του μόνο και μόνο επειδή θαυμάζουν το μυαλό του, άρα την αμείλικτη γνώση του...
Νομίζω οτι αυτό κάνεις και εσύ και αυτό με χαροποιεί.
Όμως το Blog σου είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο...»
Είναι κανονικό πεδίο μάχης όπου εκεί δεν χωράνε χωρατά... Είναι μόνο για τους ανδρειωμένους... Οι λοιποί ας μείνουν στα σπίτια τους για να τους πιάσουν με τα βρακιά κατεβασμένα...
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος - Επιχειρησιακός Ερευνητής
http://www.bazioto.blogspot.gr
Αγαπητέ φίλε Παναγιώτη,
σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου στην ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, (δες και την καινούργια μας σελίδα:www.picturesforwords.blogspot.com) και για το σχόλιο που είχες την καλοσύνη να κατθέσεις ως συμβολή σου στό Διάλογο.Χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συναντίληψη μας για πολλά ζητήματα.Διαφωνώ σε κάποια σημεία, όπως: 1. για την "υψηλή αποστολή" και τις δυνατότητες του κ. Ανδρουλάκη. Αμφισβητώ μάλιστα και τις καλές προθέσεις του.Και δεν μπορών να ξεχάσω εκείνη την εικόνα ενός φρεσκοεκλεγμένου βουλευτή , ήταν δεν ήταν 3-4 μηνών βολυλευτής όταν από του βήματος της Βουλής, έστω και της αστικής, κούναγε το δάκτυλο στον Ανδρέα Παπανδρέου κατηγορώντας τον για κλέφτη και με την ψήφο του τον έστειλε στο ειδικό δικαστήριο του Μητσοτάκη.
2. Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις σου για τη φύση και το ρόλ της αστικής δημοκρατίας, γιατί δεν είναι ούτε αστική, του άστεως, ούτε δημοκρατία, κράτος του Λαού.Είναι απλόύστατα το πολιτικό σύστημα της κεφαλαιοκρατίας με όλα τα χαρακτηριστικά της ολιγαρχικής, αντιλαϊκής, δημαγωγικής εξουσίας.
3. Δεν συμμερίζομαι επίσης τις επιφυλάξεις σου για τη φύση του ανθρώπου. Θα έλεγα μάλιστα πως με τόσα θρησκευτικά-σκοταδιστικά, εκπαιδευτικά-πνευματικά, ενημερωτικά-δημαγωγικά, κατασταλτικά-μιλιταριστικά, ψυχαγωγικά-αποβλακωτικά, απειλιτικά-φοβικά-λοβοτιμικά 'και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός'ιερατείων, πάλι καλά βαστάμε οι δόλιοι οι άνθρωποι.
Χαίρομαι που επισημαίνεις το ρόλο του φόβου και τη συμβολή του, ως όργανου εξουσιασμού, στην παρακμή της κοινωνίας και ως όργανο της παγκοσμιοποίησηw, στην παρακμή της Ανθρωπότητας. Με το θέμα αυτό και με μιά σειρά άλλα κρίσιμα θέματα καταπιάνομαι σε ένα καινούργιο μου βιβλίο, που πιστεύω, πως αν όλα πάνε ξκαλά, μέχρι την Άνοιξη θα κυκλοφορήσει από ένα άριστο στο είδος του εκδοτικό οίκο και με τον προσωρινό τίτλο: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ. Θα χαρώ πολύ να τα ξαναπούμε φίλε Παναγιώτη, γιατί η κουβέντα μαζί σου είναι και απολαυστική και γόνιμη.
Να είσαι καλά.
Κώστας Λάμπος
Ξεφύλισα λιγο το blog σας αλλά επειδή τυχαίνει να μην μπορώ να απαλλαγώ από το το παλιό μαρξιστικό μου παρελθόν και να εξακολουθώ να θεωρώ ότι η οικονομία δεσπόζει στο επικοδόμημα, για μένα είναι σημαντικό να καταλάβω τι οικονομικό μοντέλο σκέφτεστε.
Κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ή καπιταλισμό;
Είστε ένα ρεύμα μέσα στο ΠΑΣΟΚ;
Αγαπητέ φίλε Τρύφωνα, το 'παλιό μαρξιστικό παρελθόν σου' θα σε έχει σίγουρα διδάξει πως :
1. η καρτικοποίηση των μέσων παραγωγής δεν έχει καμιά σχέση με το σοσιαλισμό. Δια φορετικά έλεγαν οι Μαρξ-Ένγκελς ιδρυτής του σοσιαλισμού θα έπρεπε να θεωρείται ο Μπίσμαρκ που έκανε τις πρώτες κρατικοποιήσεις σε συνθήκες καπιταλισμού.
2. Θα σε έχει επίσης διδάξει πως σοσιαλισμός σημαίνει πρώτα και κύρια κ α τ α ρ γ η σ η τ η ς ε ξ α ρ τ η μ έ ν η ς ε ρ γ α σ ί α ς και κ ο ι ν ο ν ι κ ο π ο ί η σ η τ ω ν μέσων παραγωγής, με όλα τα συνεπακόλουθα, κι' είναι φυσικά πολλά και το ίδιο σοβαρά.
3. Θα σε βοηθήσει επίσης να καταλάβεις καλύτερα τα κείμενά μας, μόλις βρεις χρόνο να τα διαβάσεις, γιατί προφανώς ένα ξεφύλισμα δεν φτάνει, θα έλεγα μάλιστα ότι βλάπτει γιετί καταντάει ξεφτίλισμα του διαβάσματος και απαξίωση της κοινωνικής δουλειάς που είναι συσωρευμένη σε κάθε κείμενο, άρθρο, μελέτη, βιβλίο κλπ.
4. Θα σου θυμήσει, τέλος, πως στις συντεταγμένες του ορίζοντα δεν έχει τόση σημασία που βρίσκεσαι, (μέσα, ή έξω στο ΠΑΣΟΚ, στη ΝΔ, στο ΚΚΕ, στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή όπου αλλού), αλλά από που έρχεσαι και που πάς, δηλαδή αριστεροδέξια, πίσω , ή μπροστά, όπου ως γνωστό
πάει η πρόοδος, η κοινωνία και σε τελική ανάλυση η ίδια η Ανθρωπότητα.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Να είσαι καλά.
Κώστας Λάμπος
Εξήγησέ μου σε παρακαλώ, τι σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής;
Υπάρχει σε κάποιο κείμενο και δεν το είδα;
Είναι αυτό που έλεγε ότι θα κάνει ο Ανδρέας το 81 και δεν έκανε;
Αγαπητέ φίλε Τρύφωνα,
αντιπαρέρχομαι την υποκρυπτόμενη ειρωνική διατύπωση του ερωτήματός σου και θα προσπαθήσω να εξηγηθώ φιλικά μαζί σου.
1.Δεν μπορώ να δεχθώ πως δεν ξέρεις τι είναι, ή τι θα πει κοινωνικοποίηση, παρά το 'παλιό μαρξιστικό παρελθόν σου', σύμφωνα με δήλωσή σου σε προηγούμενο μήνυμά σου.
2. Δεν μπορώ να δαχθώ πως δεν έχεις διαβάσει ποτέ και τίποτα για κοινωνικοποίηση.
3. Γι' αυτό και καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν πιστεύεις στην κοινωνικοποίηση. Αντίθετα μάλλον γοητεύσαι από το παιχνίδι μεταξύ ιδιωτικού και κρατικού καπιταλισμού. Αυτό το συμπέρασμα με οδηγεί και στη σκέψη πως δεν έχεις και κανένα 'μαρξιστικό παρελθόν'. Μπορεί να είσαι μέλος ή οπαδός κάποιου 'αριστερού' κόμματος που 'υπερασπίζεται' το μαρξισμό και προσφέρει στα μέλη του ταυτότητα "ex definitione-μαρξιστή".
4. Σέβομαι τις απόψεις σου, όποιες κι' αν είναι αυτές. Θα έχεις προφανώς τους λόγους σου. Λογικά θα έπρεπε να γίνονται και από σένα σεβαστές οι απόχεις των άλλων και ιδιαίτερα εκείνες που διατυπώνονται υπεύθυνα , με σεμνότητα και αξιοππρέπεια, όχι ως δόγματα αλλά ως υλικό για συζήτηση και μάλιστα όταν αυτή η συζήτηση στοχεύει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, η οποία πολτοποιεί Λαούς, πολιτισμούς, την ίδια την Ανθρωπότητα.
5. Και τώρα στο ερώτημα που φαίνεται να σε πονάει, δηλαδή, για το "τι είπε και τι έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981". Λοιπόν , φίλε Τρύφωνα, το τί είπε και το τι έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το έκρινε ο ελληνικός Λαός κάμποσες φορές. Θα μου πεις πως ο Λαός έκανε πρωθυπουργό τον 'Τσομπέ'... και το Μητσοτάκη, ακόμα και τον κλώνο-καραμανλή. Σωστά. Υπάρχει όμως και η ιστορία, ως συλλογική και κατασταλλαγμένη συλλογική μνήμη, που κρίνει. Κι' αυτή την κρίση δεν μπορούμε ούτε εγώ ούτε και εσύ να την προκαταλάβουμε. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν έχει ο καθένας μας το δικαίωμα να κρίνει αντί της ιστορίας . Άλλωστε και οι κρίνοντες κρίνονται και ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να γελοιοποείται.
5. Και φυσικά ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε και λάθη, αλλά είναι ο μόνος που δέχονταν το λάθος του μόλις το καταλάβαινε,(mea culpa λ'χ') σε αντίθεση με κάποιους άλλους που κάνουν τα λάθη τους ιδεολογία και τα αναγνωρίζουν με καθυστέρηση 50 χρόνων, όσο χρειάζονται δηλαδή να δοθούν στη δημοσιότητα και τα απόρρητα αρχεία.
6. Αλλά, επέτρεψέ μου σε παρακαλώ να σε ρωτήσω και εγώ, μήπως ξέρεις τι έγινε στην ηγεσία του ενιαίου Συνασπισμού, όταν ο ηγέτης του Χαρίλαος Φλωράκης εισηγήθηκε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ το 1990, αμέσως μετά από τη συνάντηση που είχε με τον Αντρέα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο; Να σου θυμίσω πως πρόκειται για την περίπτωση που ο Χαρίλαος είπε την περίφημη εκείνη φράση : "Είδα τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και το κλίμα ήταν καλό και δεν θα το φάει ο γάϊδαρος". Κι'όμως φίλε Τρύφωνα το κλίμα το φάγανε πολλοί γαϊδάροι, χωρίς φυσικά να φταίνε τα άκακα, τα υπομονετικά και αθώα γαϊδουράκια, που άρχισαν να σπανίζουν κιόλας στη χώρα μας.Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις και να μου πεις ποιόν ή ποιούς εννοούσε ο Χαρίλαος, γιατί αυτοί(οι 8 από τος 15) οδήγησαν το Χαρίλαο στην κραυγή "το κρίμα στο λαιμό μας" και το Συνασπισμό να συνεργαστεί με το Μητσοτάκη, αντί να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ και να του επιβάλλουν το 'σοσιαλιστικό' πρόγραμμά του , στα πλαίσια του οποίου προβλέπεται και κάποιο είδος κοινωνικοποίησης. Κατανόησε σε παρακαλώ το συγκρατημένο θυμό μου, γιατί άν τα πράγματα γινόταν τότε διαφορετικά θα γνώριζες στην πράξη τι θα πει κοινωνικοποίηση και δεν θα έκανες το λάθος να ειρωνεύεσαι ένα ταπεινό συνάνθρωπό σου.Παρ' όλα αυτά, Τρύφωνα, σε ευχαριστώ για το μήνυμα και θα χαρώ να ξανβγείς στο διάλογο... και να είσαι καλά.
Φιλικά
Κώστας Λάμπος
Το μήνυμά μου δεν ήταν ειρωνικό και εξακολουθώ να μην ξέρω τι εννοείς με το όρο κοινωνικοποίηση.
Πράγματι έχω στο δικό μου μυαλό το τι εννοούσε κάποτε το ΠΑΣΟΚ με τον όρο κοινωνικοποίηση αλλά αυτό δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ισχύει σήμερα σε χώρες όπου η σοσιαλδημοκρατία είχε ισχυρή παράδοση. Για παράδειγμα στα Δ.Σ της WV συμμετέχουν και τα συνδικάτα. Είναι αυτό που αλλάζει την ουσία του καπιταλισμού;
Ειλικρινά πες μου ΕΣΥ τι εννοείς εσύ με τον όρο κοινωνικοποίηση.
Αγαπητέ φίλε Τρύφωνα,
ασφαλώς γνωρίζεις πως ο διάλογός μας δημοσιεύεται και συνεπώς αυτά που γράφουμε τα διαβάζουν και άλλοι, το ίδιο 'έξυπνοι', αν όχι εξυπνότεροι από εμάς τους δυό, οπότε τι νόημα έχει να λέμε το μαύρο άσπρο.
Επί της ουσίας τώρα:
1. Δεν έχει σημασία τι εννοώ εγώ ή εσύ,το ΔΣ της Φόλκσβάγκεν,ή το "Κ"ΚΕ,το σταλινικό "Κ"ΚΣΕ ή η 'εργατική αντιπολίτευση' του Τρότσκι, η Σοσιαλδημοκρατία ή ο 'Λαϊκός' καπιταλισμός για την κοινωνικοποίηση, γιατί αν επαναλάβουμε αθυτή τη συζήτηση τότε
θα μισίσουν την κοινωνικοποίηση και αυτοί που τη χρειάζονται, αφού στο μυαλό τους θα αλληλοδιαδοχα ή και ταυτόχρονα γκουλαγκ, κραχ, παγκόσμιοι και τοπικοί πόλεμοι, φτώχια, πείνα, δίψα κλπ κλπ κλπ.
2. Έχει σημασία να δούμε τι εννοεί το παγκόσμιο προοδευτικό κίνημα, αλλά και όσοι από τους διανοητές-επιστήμονες έγραψαν, όσοι και όσο έγραψαν για την κοινωνικοποίηση και να δούμε την κοινωνικοποίηση με σσύγχρονο μάτι, ρίχνοντας, λέω κάπου, τους προβολείς μας 'πέρα από τη σοσιαλδημοκρατία και τον τριτοτεταρτοδιεθνισμό", γιατί απλούστατα ζούμε στον 21ο αιώνα...
3. Μόνο αγράμματοι μπορούν να υποστηρίξουν πως η συμμετοχή των 'συνδικάτων' στ ΔΣ των καπιταλισιτικών επιχειρήσεων καταργεί τον καπιταλισμό και φέρνει σοσιαλισμό της κοινωνικοποίησης και της αυτοδιεύθυνσης της Εργασίας.Δεν παύει όμως αυτή η συμμετοχή να είναι προτιμότερη από τη μη-συμμετοχή σε συνθήκες καπιταλισμού.
4. Αγράμματοι και ανόητοι είναι επίσης και όσοι νομίζουν πως αυτά τα ζητήματα, όπως αυτό της φύσης και της μορφής της αναγκαίας και δυνατής κοινωνικοποίησης για να βγει η Ανθρωπότητα από την καπιατλιστική βαρβαρότητα και να προχωρήσει σε ένα καλύτερο κόσμο θα τα βγάλουν κάποιοι 'σοφοί' ή κάποια "ψώνια" από την κούτρα τους και όχι οι αγώνες, οι συγκρούσεις, οι ανατροπές, οι πειραματισμοί, οι εμπειρίες, όπως αυτές θα αποκρυσταλλώνονται και θεωρητικά από το συλλογικό ιστορικό στοχαστή και την προοδευτική διανόηση. Γι' αυτό λοιπόν , φίλε Τρύφωνα, αν ψάχνεις για ψώνια, μην κοιτάς προς τη μεριά μου. Κόίτα δίπλασου για να μην πω στον καθρέφτη σου.
5. Σε κάθε περίπτωση πριν κάνεις την επόμενη κίνησή σου, αν νομίζεις ότι πράγματι σε αδικώ, διάβασε ή ξαναδιάβασε τουλάχιστο το Κεφάλαιο, τις Βασικές Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας και τα νεανικκά χειρόγραφά του Μαρξ και στη συνέχεια διάβασε Λούξεμπουργκ, Νεομαρξιστές κλπ κλπ κλπ . Είμαι βέβαιος πως θα πάρεις απαντήσεις για πολλά από τα ερωτήματα που σε απασχολούν...και τότε σοφότερος όπως θα είσαι θα ξέρεις μερικά πράγματα για την κοινωνικοποίηση , αλλά και για τον τρόπο συμμετοχής σου στη σχετική συζήτηση
7. Βέβαια όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο απαραίτητα, αν ήσουν άτυχος, ή μήπως τυχερός(;) και το ψωμί σου το κέρδιζες με τη δουλειά στη Φάμπρικα της Ελλάδας, της Γερμανίας, ή στου Βελγίου τις στοές και εννοώ τις καθαρές στοές των ανθρακορύχων...
Αυτά φίλε Τρύφωνα και σε διαβεβαιών πως δεν θεωρώ χαμένο το χρόνο που διέθεσα για αυτό το διάλογο . Και πάλι σε ευχαριστώ για το σχόλιο και να είσαι πάντα καλά.-
Φίλε Λάμπρο είσαι αδιακαιολόγητα επιθετικός εναντίον μου.
Εγώ δεν έχω σκοπό ούτε να σε ειρωνευτώ ούτε να αντιπαρατεθώ μαζί σου. Γιατί άλλωστε να το κάνω; Ούτε σε κάποιο πολιτικό κόμμα ανήκω, ούτε νομίζω ότι έχω συνταγή και σχέδιο για την κοινωνία το οποίο να είναι αντίθετο με το δικό σου. Ειλικρινά δεν έχω τίποτα να χωρίσω μαζί σου.
Όταν λεω ότι δεν ξέρω τι εννοείς με τον όρο κοινωνικοποίηση αυτό το εννοώ ειλικρινά. Καταλαβαίνω από τα λεγόμενά σου τι ΔΕΝ εννοείς. ΔΕΝ εννοείς την κρατικοποίηση του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. ΔΕΝ εννοείς το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο. Δεν μπορείς όμως να ορίζεις την κοινωνικοποίηση με αυτά που ΔΕΝ είναι. Πρέπει να την ορίσεις ΘΕΤΙΚΑ.
Μπορείς να με παραπέμψεις σε κάποια κείμενα (κατά προτίμηση online) ή να μου περιγράψεις τι θεωρείς εσύ κοινωνικοποίηση;
Ή ακόμα γενικότερα, μπορείς να μου περιγράψεις τι "οικονομικό μοντέλο" βλέπεις για την κοινωνία που θέλει η αριστερά του 21ου αιώνα;
Δική μου απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Θεωρώ ότι ο υπαρκός σοσιαλισμός απέτυχε, η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει μέλλον, δεν έχω όμως κάτι να βάλω στην θέση τους. Αν θέλεις να δεις πως αιτιολογώ το "ΔΕΝ ΞΕΡΩ" μου μπορείς αναλυτικά να το δεις στην Απάντηση στον Οδυσσέα.
Αλλά αν εσύ έχει κάτι στο μυαλό σου θα ήθελα να το ακούσω.
Αγαπητέ Blogger Λάμπο,
διαβάζοντας τους διαλόγους σου με τον Τρύφωνα ομολογώ πως τους χαίρομαι.
Θα αντιλαμβάνεσαι ότι είναι πολύ ποιο χρήσιμοι σε εκείνους που σας διαβάζουν απο οτι σε σας τους ίδιους.
Διακρίνω δυο κυρίαρχα στοιχεία στους διαλόγους σας.
Το ένα είναι η βαθιά σου γνώση για τα καθέκαστα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας με λεπτομέρειες που είναι σημαντικές και χρήσιμες σε όλους.
Το άλλο είναι η κάπως σκανδαλιάρικη τάση του Τρύφωνα να σε προκαλεί και εσύ με πολιτισμένο τρόπο να τον τροφοδοτείς με απαντήσεις που είναι σχεδόν αποστομωτικές.
Όμως αγαπητέ Λάμπο, μέσα απο την εξαιρετική χρησιμότητα των όσων λες (και να είσαι βέβαιος οτι θα τα παρακολουθώ διοτι ανακάλυψα χρυσό...) δείχνεις ένα νεανικό (αν και δεν είσαι ηλικιακά νέος) ιδεαλισμό που είναι τόσο ρομαντικός και τόσο όμορφος που τον συγκρίνω με τους νεανικούς έρωτες που μας γεμίζουν δάκρυα αλλά δεν επιβιώνουν...
Ασφαλώς δεν εννοώ οτι στερείσαι ώριμου σκεπτικού... Αντίθετα μάλιστα, έχεις την καταπληκτική πολυτέλεια να στοχάζεσαι, να προκαλείς και ταυτόχρονα να παράγεις πολιτική σκέψη προσθέτοντας νέα σκαλοπάτια στο οικοδόμημα της θεώρησής σου για έναν ανθρωπινότερο κόσμο.
Ενω παρατηρώ να ξετυλίγονται με θέρμη οι σκέψεις και οι ονειροπολήσεις σου για τον ονειρεμένο αυτόν κόσμο της κοινωνικής ισότητας μέσα απο την κοινωνικοποίηση των πάντων, φαντάζομαι οτι η θεώρησή σου θα περιμένει όπως και «η θεωρία των πάντων» αν και είναι μοιραίο ότι θα δώσει κάποτε πρακτικές απαντήσεις στα δυσεπίλυτα σήμερα κοινωνικά προβλήματα...
Βαδίζουμε προς τα εκεί αλλά η πρόοδος της πορείας μας θα γίνει αισθητή ισως την επόμενη χιλιετία... ισως την μεθεπόμενη... Άλλωστε οι χιλιετίες είναι κωμικές υποθέσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Σήμερα όμως ο ρεαλισμός σου εκφράζεται μόνο μέσα απο την συνάφεια και την πιθανή δράση σου (δεν εχω σχετική εξημέρωση...) ως θεωρητικός των σοσιαλιστικών προθέσεων του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ήταν και αυτός ιδεαλιστής αλλά με υπερβολικό και τελικά ζημιογόνο λαϊκισμό... Έβλεπε όμως μπροστά και γιαυτό ήταν μεγάλος ηγέτης. Προέβλεπε τους σκοπέλους και άλλαζε πορεία και ταχύτητα για να τους αποφύγει, κατάσταση που στερούμεθα σήμερα.
Το κακό είναι οτι έχοντας απομακρυνθεί απο αυτή την κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολο σήμερα να πλησιάσουμε τους ιδεαλιστικούς στόχους που χαράζεις με τόση αγάπη για την κοινωνία και τον άνθρωπο αγαπητέ Λάμπο.
Προφανώς δεν αγνοώ τον ορθολογισμό σου βλέποντας το ουσιαστικό, τεχνοκρατικό παρελθόν σου (έχεις συγγράψει οικονομικά εγχειρίδια). Είναι αυτό το παρελθόν που κάνει τις αναφορές και τις προτάσεις σου για τις εξελίξεις στην πολιτική οικονομία ακόμα ποιο συναρπαστικές.
Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι Τρύφωνες που θα σε προκαλούν και εσύ θα ξετυλίγεις την γόνιμη σκέψη σου πάντα διανθισμένη με ιστορικά στοιχεία και γεγονότα που πονάνε και αποδεικνύουν «την ελαφρότητα του είναι» αρκετών εγωκεντρικών σιχαμάτων της σύγχρονης πολιτικής σκηνής όπως π.χ. αυτό της αρχηγού του απολιθωμένου ΚΚΕ.
Επομένως, όσο και αν σε θεωρώ «πέραν του σήμερα» με προκαλείς και αυτό μου αρέσει..., με ενημερώνεις και αυτό μου αρέσει επίσης, με κάνεις να σκεφθώ μαζί σου και αυτό είναι υπέροχο αρκεί να βλέπω που πατώ... διοτι αν είναι να παραπατήσουμε μαζί ας έχουμε την ελπίδα ότι ο ένας τουλάχιστον θα βοηθήσει τον άλλο να σηκωθεί...
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος - Επιχειρησιακός ερευνητής
@Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Συμφωνώ απόλυτα ότι "οι χιλιετίες είναι κωμικές υποθέσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας" αλλά αυτή η κουβέντα είναι μικρή παρηγοριά για τους σκλάβους που χτίζουν πυραμίδες.
:-)
Ο λόγος που "προκαλώ" και βασανίζω τον φίλο Λάμπρο είναι για να του δείξω ότι δεν μπορεί να καταφεύγει στον βερμπαλισμό για να αποφεύγει τις πραγματικές απαντήσεις.
Οι έννοιες και οι λέξεις είναι εργαλεία - όχι μέρη για να κρυβόμαστε.
Αν ξεκινάμε χωρίς ξεκάθαρους στόχους το που θα καταλήξουμε είναι γνωστό.
Αναμένω τον ορισμό της "κοινωνικοποίησης".
Λοιπόν, φίλε Παναγιώτη και Τρύφωνα, πάμε παρακάτω:
1. Το ιστολόγιο της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, δηλώνει με σαφήνεια το λόγο της ύπαρξής του στον ίδιο τον τίτλο του με απόλυτα θετικό τρόπο και χωρίς να κρύβει τίποτα.
2. Όσοι μοιραζόμαστε αυτές τις απόψεις είμαστε άνθρωποι της καθημερινότητας, ταπεινοί και προσγειωμένοι, με την ιστορία του ο καθένας, όπως άλλωστε και κάθε συνάνθρωπος και δεν έχουμε καμιά σχέση με γκουρού και παρόμοια ψώνια. Δεν είμαστε μαγαζί που πουλάει μοντέλα, οικονομικά κ.ά.Δεν είμαστε 'αντιπροσωπεία' κανενός παράδεισου, αλλά ούτε ντελάληδες της κόλασης...
3. Ένας , όπως τόσοι άλλωστε, ανοιχτός κύκλος σκαπτόμενων ανθρώπων είμαστε που, όπως και ο φίλος ο Τρύφωνας, διαπιστώνουμε πως ο καπιταλισμός αποτελεί πια απειλή για την σμθρωπότητα, πως η σοσιαλαδημοκρατία και η τριτοτεταρτοδιεθνιστική πρόταση δεν αποτελούν εναλλακτική λύση και αντί να περιμένουμε κάποιο μεσία να σώσει την Ανθρωπότητα μαζί κι' εμάς, αποφασίσαμε να βάλουμε το πρόβλημα για συζήτηση σε αυτό όμως το επίπεδο και ως συνέχεια των μέχρι σήμερα αγωνιστικών, επιστημονικών, τεχνολογικών, πνευματικών, πολιτικών, πολιτιστικών και πολιτισμικών κατακτήσεων της Ανθρωπότητας κοιτάζοντας μπροστά σε έναν κόσμο που δεν θα μοιάζει με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον οποίο δεν θα τον σχεδιάσουν, γιατί η κοινωνία δεν είναι πειραματικό εργαστήρι, τέκτονες και αρχιτέκτονες, αλλά η ίδια η Ανθρωπότητα, η οποία κατά το Μιχάλη Δερτούζο, με το ένα χέρι θα χαϊδεύει τα άστρα και με το άλλο θα ζυμώνει τη λάσπη .
4.Όσοι προβληματιζόμαστε στα πλαίσια αυτής της Πρωτοβουλίας:
α, δεν συμεριζόμαστε την άποψη του φίλου του Τρύφωνα (διατυπώνεται κάπου ως απάντηση στον Οδυσσέα), πως το ατομικό, λόγω της φύσης του ανθρώπου, συγκρούεται με το κοινωνικό, ΄
β, Έχουμε την άποψη πως οι πολλοί μακρινοί μας πρόγονοι συμπτύχθηκαν σε κοινότητες-κοινωνίες μετά από τη βιωματική συνειδητοποίηση πως έτσι εξασφαλίζεται η επιβίωση, βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής και διευρύνεται ο βαθμός ελευθερίας του καθενός να ζει περισσότερο, καλύτερα και δημιουργικότερα.
γ. Η προφανώς ιστορικά αναγκαία, διάσπαση των πρωτόγονων κοινωνιών σε τάξεις και στρώματα, ως συνέπεια του περάσματος από την κοινότητα του τεχνικού καταμερισμού της εργασίας στην οργανωμένη κρατικά κοινωνία του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας, που σημαίνει και το ξέκομα του 'αποφασίζειν' από το σύνολο στο μέρος, στην τάξη, στον αρχηγό, στον βασιληά και στη συνέχεια σε μια 'απρόσωπη' εξουσία με 'νόμους' και μηχανισμούς διατήρησης της διάσπασης της κοινωνία σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόπμενους, ακόμα και όταν η Ανθρωπότητα δημιούργησε τους όρους για το ξεπέρασμα της κοινωνικής διάσπασης της εργασίας που θα πεί της διάσπασης της κοινωίας και κατ' επέκταση της Ανθρωπότητας σε θανάσιμα συγκρουόμενες δυνάμεις.
δ. Το να μιλάει λοιπόν κανείς ακόμα σήμερα για τον 'άνθρωπο θηρίο', είναι σαν να θέλει να κρύψει το ρόλο όλων εκείνων των θρησκευτικών, οικονομικών, πνευματικών και κοινωνικών εξουσιαστικών ιερατείων που δεν βλέπουν πέρα από το πουγκί, το παχύ έντερό τους και τη μύτη τους.
ε. Όμως εκατομμύρια Άνθρωποι πεινάνε και εξοντόνωνται επειδή ζητάνε να φάνε και το διαστημόπλοιο Γη κινδινεύει να ερημωθεί και είναι η ώρα για την αφύπνιση του "αισθήματος για την παγκόσμικα αυτοσυντήρηση", όπως και πάλι γράφει κάπου ο φίλος ο Τρύφωνας.
στ. Εμείς δεν λέμε κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου Κινήματος Ουμανιστικού Διαφωτισμού, που θα κατεβάσει τη γνώση στον καθημερινό Άνθρωπο, να του ανοίξει τους ορίζοντες για να δει ο ίδιος κι' όχι δι' αντιπροσώπων, πως ένας καλύτερος κόσμος του αξίζει και σήμερα είναι εφικτός, πράγμα που σημαίνει απελευθέρωση από κάθε εσμικό -ισμό με τη δύναμη του Νέου
Ανθρωπισμού -Ουμανισμού.
5. Όσοι μοιραζόμαστε αυτές τις ανησυχίες και αυτές τις "ουτοπίες', δεν συμμεριζόμαστε τις απόψεις του φίλου Τρύφωνα για 'το ρυθμιστικό ρόλο της ελευθερης αγοράς', γιατί εκείνο που η Ανθρωπότητα βιώνει είναι η απορύθμιση των πάντων και αυτό γιατί δεν υπάρχει καμιά 'ελεύθερη' αγορά. Εκείνο που υπάρχει είναι μερικές δεκάδες παγκόσμιας δράσης επιχειρήσεις που συσωρεύουν και ιδιοποιούνται με τη θεσμική, δομική, θρησκευτική, πνευματική και εξουσιαστική τρομακρατία τον παγκόσμιο πλούτο προκαλώντας πολέμους και φτώχια με προοπτική να επιβάλλουν τον απόλυτο φασισμό.
Δεν συμμεριζόμαστε κατά συνέπεια την άποψη του φίλου του Τρύφωνα , για το ρόλο του 'ανταγωνισμού στην οικονομία', γιατί αυτός ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί για την οικονομία της κοινωνίας που χρειάζεται αγαθά-αξίες χρήσης, αλλά λειτουργεί στη λογική ενός οικονομικού εγωϊσμού (οικονομισμός)που παράγει άχρηστες κατά κανόνα 'ανταλλακτικές αξίες' με σκοπό το κέρδος. Εμείς αναζητούμε μια οικονομία που δεν θα παράγει πλούτο για τους εξουσιαστές, αλλά αγαθά για την κοινωνία, γιατί ο Άνθρωπος συγκροτεί την κοινωνία ενώ τα κέρδη τη διασπούν και την διαλύουν.Το σημαντικό λοιπόν για την ανθρωπότητα δεν είναι 'να λειτουργεί η ελεύθερη αγορά', όπως νομίζει ο φίλος ο Τρύφωνας, αλλά να λειτουργεί η οικονομία κάτω από κοινωνικό έλεγχο, στη βάση του οικονομικού ορθολογισμού και σε αρμονική συνεργασία με το φυσικό κόσμο, μέρος του οποίου είναι ο Ανθρωπος.
6. Μια οικονομία της αρμονίας, της κοινωνικής ευημερίας, της οικουμενικής συνεργασίας και ειρήνης και της ανθρώπινης ευτυχίας, ψάχνουμε εμείς και πιστεύουμε πως πέρα από τον καπιταλιστή και το καπιταλιστικό κράτος υπάρχει και η κοινωνία η οποία μπορεί να κουμαντάρει την οικονομία για λογαριασμό της, να επιβάλλει τη δική της οικονομία, στα πλαίσια της οποίας δεν μπορεί παρά τα μέσα παραγωγής να της ανήκουν απκλειστικά και αδιαίρετα.
7. Τόσο απλό είναι στην ουσία του το πρόβλημα της
κοινωνικοποίησης. Αν ο φίλος Τρύφωνας , με τη μόρφωση που διαθέτει δεν το κατανοεί και τάχα ψάχνεται , τότε αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα , αλλά αυστηρά προσωπικό του, το οποίο του 'δίνει το δικαίωμα' από συνομιλητής να γίνεται ανακριτής και να θεωρεί ουσιαστικό το 'αν είμαστε ρεύμα του ΠΑΣΟΚ', 'που ανήκουμε', 'είμαστε έξω απο το ΠΑΣΟΚ', 'τι έχουμε στο μυαλό μας', κι' όλα αυτά μετά από τοσα κείμενα που υπάρχουν στις ιστοσελίδες μας και δείχνουν ότι δεν κρυβόμαστε γιατί δεν έχουμε τίποτα να κρύ
ψουμε, αντίθετα μάλιστα λέμε ποιοί είμαστε , τι αγωνίες έχουμε, τι απόψεις έχουμε και ποιές προτάσεις καταθέτουμε.
8. Βέβαια όλα αυτά ο φίλος Τρύφωνας τα θεωρεί 'βερμπαλισμούς', 'λέξεις πίσω από τις οποίες κρυβόμαστε', γιατί δεν έχουμε 'οικονομικό μοντέλο' και αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί πως η Ανθρωπότητα μέχρι σήμερα στη βασανιστική διαδρομή της δεν προχώρησε με 'μοντέλα' , αλλά με βάση τις πραγματικές ανάγκες της, τα 'ουτοπικά'οράματά της και τη δυναμική των αγώνων της, χωρίς να περιμένει τους Τρύφωνες που περιμένουν 'μοντέλα'.
9. Το χειρότερο για το φίλο τον Τρύφωνα είναι ότι στη συζήτηση μπήκε , από κάποιο σημείο και μετά είναι αλήθεια, όχι ως ισότιμος συνομιλητής , αλλά ως συντονιστική αυθεντία, που σκόπιμα 'προκαλεί και βασανίζει το φίλο το Λάμπ ρ ο' (και δεν ντράπηκε να χρησιμοποιήσει αυτό το φρικτό όρο, ίσως γιατί όταν κάποιοι βασάνιζαν σ΄αυτό τον τόπο ο ίδιος να μην είχε γεννηθεί και να μην άκουσε ποτέ για βασανισμούς ). Γενικά οι μικροαστοί έχουν αυτή την ντάση να θεωρούν τον εαυτό τους αυθεντία και να διεκδικούν ξεχωριστούς ρόλους που θα 'φαίνονται κάποιοι'. Γι' αυτό βιάζονται, παραπατάνε και δεν θεωρούν υποχρέωσή τους να προσέξουν ούτε το όνομα του συνομιλητή τους. Αν το (ρ) που πρόσθεσε στο όνομά μου δεν παράπεμπε σε βασανιστές τηε ΕΡΕ και της χούντας και σε μεταγενέστερους διεφθαρμένους αξιωματούχους δεν θα διαμαρτυρόμουνα. Και μην ισχυριστεί ότι έκανε λάθος, (μανία που έχουν μερικοί να κάνουν συνέχεια λάθος και να οργανώνουν το επόμενο), γιατί θα έπρεπε να έχει στη εφηβία του τουλάχιστον διαβάσει
την ψυχολογία του λάθους του Φρόυντ, ή σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να γνωρίζει πως το όνομα του καθενός είναι αυτό που ξεχωρίζει την Εαυτότητά του από τους άλλους και δεν μπορεί κανένας να το παραποιεί.Αυτό είναι τουλάχιστον ασάβεια.
10.Τέλος, ο φίλος Τρύφωνας, σε κάποιο μήνυμάτου, νομίζω σε αυτό που με παράπεμψε για να δω τι δεν ξέρει, κάνει τη βαρύγδουπη διαπίστωση πως ' είναι μακριά η Ιθάκη', δηλαδή ο καλύτερος κόσμος, οπότε τι βιαζόμαστε καλά είμαστε κι' εδώ. Κάνουμε και την πλάκα μας με τους 'ρομαντικούς' που 'βερμπαλίζουν'. Ας περνάμε εμείς καλά και ας αφήσουμε τους άλλους τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ξεχνάει ο φίλος Τρύφωνας πως 'η Ιθάκη δεν υπάρχει'. Υπάρχει μόνο το ταξίδι για την Ιθάκη. Και ο Οδυσσέας έφτασε στην δική του Ιθάκη ευτυχώς λίγο πριν ψοφίσει ο σκύλος του, ο μόνος που τον γνώρισε.Η Ανθρωπότητα-Οδυσσέας, φαβάμαι πως με τις αντιλήψεις του Τρύφωνα δεν θα φτάσει ποτέ στην επόμενη Ιθάκη, ή θα φτάσει και θα είναι άγνώριστη αφού θα έχει ψοφήσει και ο σκύλος της.
11. Αυτά τα λίγα και επί της ουσίας (τις γραμματιζούμενες φλυαρίες τις παρακάμπτουμε σ' αυτή την ιστοσελίδα)σύντροφοι, φίλοι και κύριοι επισκέπτες - συνομιλητές και σα ςευχαριστώ που επισκεφτήκατε το φτωχικό μας. Να ξανάρθετε, να φέρετε και τους δικούς σας, να μεγαλώσει ο κύκλος διαλόγου
Κώστα,
Όσο αφορά το Λάμπρο ήταν ένα λάθος μου σχετικά με το όνομα σου με συγχωρείς, δεν ήταν σκόπιμο, δεν έκρυβε κανένα υπονοούμενο. Το είδα αφού είχε καταχωρηθεί το σχόλιο μου και δεν μπορούσα να το αλλάξω.
Για όλα τα υπόλοιπα δεν θα σου απαντήσω. Μου αποδίδεις τις χίλιες μύριες κακές προθέσεις και με δαιμονοποιείς. Δεν μου αφήνεις το περιθώριο να συνεχίσω τον διάλογο που επαγγέλεσαι.
Μακάρι στο δρόμο σου να συναντάς συνομιλητές που αρκούνται σε εύκολες απαντήσεις, όχι κακούς και δύσκολους σαν και μένα. Η ζωή όμως είναι δύσκολος συνομιλητής, χειρότερος ακόμη και από μένα και τους άλλους κακούς Τρύφωνες.
(Άσε που δεν μου απάντησες τι είναι κοινωνικοποίηση.)
Αγαπητέ φίλε Τρύφωνα,
...ο διάλογος συνεχίζεται:
1. Το πόσο δύσκολος συνομιλητής είναι η ζωή, θα έπρεπε να είχες συμπεράνει, από όσα διάβασες στις ιστοσελίδες μου,ότι το γνωρίζω πολύ καλά.
2. Δεν σε δαιμονοποίησε κανένας και πολύ περισσότερο εγώ. Προσπάθησα όμως να σου δώσω να καταλάβεις ότι σ' αυτή την ιστοσελίδα δεν λατρεύουμε θεούς,ημίθεους, αγίους όσιους κλπ, κλπ
3. Αν με όσα μακροσκελή απαντητικά σχόλια στα δικά σου σύντομα εμπρηστικά σχόλια δεν κατάλαβες πως όχι μόνο δεν περιόρισα τα περιθώρια ελεύθερης έκφρασής σου, αλλά αντίθετα σου άνοιξα ορίζοντες για να κατανοήσεις πως και οι άλλοι έχουν ανάγκη ελευθερίας, αφού ελευθερία σημαίνει κατά τον ξεχασμένο Φρίντριχ Έγκελς "εγνωσμένη αναγκαιότητα", που σημαίνει, μεταξύ των άλλων, πως η ελευθερία του καθενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.
4. Η πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, επιδιώκει το διάλογο, αλλά τον υπεύθυνο γιάλογο. Αντιλαμβανόμαστε αυτό το μέσο που μας επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση σαν ένα κληροδότημα της Ανθρωπότητας, που έρχεται από μακριά για να λειτουργήσει σαν τεχνολογία απελευθέρωσης και να πάει την Ανθρωπότητα ακόμα μακρύτερα. Δεν κάνουμε την πλάκα μας. Αυτή την κατάκτηση την υπερασπιζόμαστε, γιατί μας επιτρέπει να υπερασπιζόμαστε αξίες, τις αξίες που πιστεύουμε, τις αξίες ενός Νέου Ανθρωπισμού, ενός Νέου Ουμανισμού. Γι' αυτό θυμώνουμε όταν κάποιος μπαίνει στη συζήτηση για να κάνει πλάκα, (αρνητική προσέγγιση) , αντί να καταθέσει τις απόψεις του για το θέμα που εδω συζητάμε (θετική προσέγγιση).
5. Όσον αφορά την 'κοινωνικοποίηση', φίλε Τρύφωνα, σου απάντησα πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, αλλά φαίνεται δεν ήταν αυτό που περίμενες και πίστεψέ με δεν κατάλαβα ακόμα τι περίμενες. Και στο κάτω κάτω ποιός σε εμπόδισε να καταθέσεις την δική σου άποψη για την κοινωνικοποίηση, για να συμβάλεις έτσι θετικά στο διάλογο και να συμπληρώσεις τα κατά τη γνώμη σου κενά ;
6. Η δήλωση αποχώρησής σου από το Διάλογο έχει ένα τιμωρητικό για μας και μελοδραματικό , για σένα,στοιχείο, κάτι σαν αυτό που υπάρχει στο μύθο των 'πρωτόπλαστων', όπου ό 'θεός'μένει μόνος, χωρίς τις κούκλες του, (τι μύθος αλήθεια και αυτός) τις οποίες διώχνει από τον παράδεισο, επειδή έφαγαν από το δέντρο της γνώσης (μα καλά χωρίς γνώση τι σκατά παράδεισος θα ήταν αυτός και για ποιούς;) ... για 'να βγάζουν με ιδρώτα το ψωμί τους'... , αλλά και το χαβιάρι των 'θεών, 'ημιθέων,'αγιων' (όπως Πρεβέζης, ή Περιστερίου κλπ κλπ),δεσποτών και δεσποτάδων...
7. Πρέπει ειλικρινά να σου πω πως λυπάμαι που οδηγήθηκες σ' αυτή την απόφαση και θα λείψεις πράγματι από το Διάλογο. Δεν ξέρω τι θα έπρεπε να μην είχα γράψει για να μείνεις στο Διάλογο. Δεν βρίσκω κάτι , από όσα με μεγάλη προσοχή σου έγραψα, που να μην το πιστεύω και γι'αυτό δεν βρίσκω και λόγο να απολογηθώ. Ξανασκέψου το πάντως και όποτε θελήσεις να ξαναγυρίσεις εμείς εδω θα είμαστε, στην κόλαση του Διαλόγου,με την προσδοκία να κάνουμε ότι μπορούμε με τις μικρές δυνάμεις μας (με τα verba και με τα scripta μας)για να πάμε ένα βήμα πιό κοντα στον πραγματικό παράδεισο, σε ένα καλύτερο από το σημερινό κόσμο, στον κόσμο της Ανθρωπιάς και του Ουμανισμού.
8. Την εξήγησή σου για το στραπατσάρισμα του ονόματός μου τη δέχομαι. Πρόσεξε όμως γιατί άμα σου συμβαίνει συχνά αυτό το λάθος,τότε υπάρχει πράγματι πρόβλημα σεβασμού των συνιμιλητών σου και όπου υπάρχει πρόβλημα σεβασμού των άλλων υπάρχει πρόβλημα αυτοσεβασμού. Ένα πρόβλημα που , θεωρητικά μ ιλάμε τώρα, σύμφωνα με τη σχετική επιστήμη, το έχουν συνήθως δεξιοί με δεξιό Είναι, (σηντηρητικής κοσμοαντίληψης), που ρίχνουν μιά κόκκινη, πράσινη και συνήθως ροζ χλαμίδα πάνω τους για να είναι τρέντυ ('προοδευτικοί-αριστεροί'), πράγμα όμως που διχάζει το Εγώ τους και πότε είναι το ένα , πότε το άλλο, με συνέπεια να μην είναι ποτέ ο Εαυτός τους.
9. Κλείνοντας θέλω να μου επιτρέψεις, να σου πω πως στην πραγματικότητα, από όσα λίγα διάβσσα στην ιστοσελίδα σου και από την σύντομη αλλά ουσιαστική συμμετοχή σου στον εδώ Διάλογο, θεωρώ πως είσαι ένας αξιόλγος άνθρωπος, με καλή υποδομή και τεράστιες δυνατότητες. Όμως ο τρόπος που διαχειρίζεσαι τον Τρύφωνα σε αδικεί.
10. Από ότι βλέπεις, φίλε Τρύφωνα, επιλέξαμε το δύσκολο δρόμο να λέμε χωρίς υποκρισία τη γνώμη μας κι΄αυτό γιατί πιστεύουμε πως πρέπει να είμαστε χρήσιμοι, (όπου και όσο μπορούμε) ακόμα και όταν γινόμαστε δυσάρεστοι.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
Ο/Η βασίλης είπε...
Αγαπητέ κώστα Λάμπο
Μιάς και αναφέρεσαι συχνά και στον θείο Κάρολο ,θάθελα να σε ρωτήσω το εξής:
Μήπως ο "νέος ουμανισμός" που ευαγγελίζεσαι δεν είναι παρά μιά "φάρσα" (1)
(γιά να κάνω και εγώ παραπομπή)
Βασίλης
(1) "Δεκάτη ογδόη Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη" τελευταία σελίσα
18 Ιαν 2008 11:31:00 πμ
Ο/Η Κώστας Λάμπος είπε...
Αγαπητέ φίλε Βασίλη,
κατ' αρχήν δεν αναφέρομαι συχνά στον Μαρξ. Μιά μόνο αναφορά έκανα και μάλιστα πολύ συγκεκριμένη, αναφέροντας και την πηγή. Με παραπέμπεις σε κάποια σελίδα κάποιου βιβλίου του Μαρξ, αντί να αναφέρεις τη θέση του Μαρξ την οποία προφανώς επικαλείσαι για να με ρωτήσεις , "μήπως ο 'νέος ουμανισμός' που ευαγγελίζομαιδεν είναι παρά μία φάρσα".
Αν με αυτό εννοείς τη θέση του Μαρξ, ότι δηλαδή, "η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται παρά ως φάρσα" και με αυτό φοβάσαι ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί και με το Νέο Ουμανισμό, τότε θα πρέπει να δεχτούμε πως ο Ουμανισμός, όπως ο Μαρξ τον όρισε και η σύγχρονη Ανθρωπότητα τον οραματίζεται και τον χρειάζεται για να βγει από την καπιταλιστική βαρβαρότητα,ήταν ένα στάδιο εξέλιξης στην ιστορία της Ανθρωπότητας, πράγμα που, όπως γνωρίζεις, δεν συνέβει. Συνεπώς η σχετική αναφορά σου νομίζω πως δεν ταιριάζει στην περίπτωσή μας. Όσον αφορά την έκφρασή σου περί του "ευαγγελίζομαι" το Νέο Ουμανισμό, θα μου επιτρέψεις να σημειώσω ότι η Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό, βάζει ένα προβληματισμό με ιστορία στο προοδευτικό κίνημα και με στέρεα θεμελιωμένη τεκμηρίωση και καλεί σε διάλογο, πράγμα που δεν δικαιολογεί χαρακτηρισμούς που ταιριάζουν σε φευγάτους ή σε αστέρες της ψευδοαριστερής αστικής ιντελιγκέντσιας, οι μεγάλες σκιές των οποίων (χάρη στη θέση των προβολέων του συστήματος) εντυπωσιάζουν ανυποψίαστους ή 'γραμματιζούμενους' παραιτημένους μικροαστούς.
Τελικά δεν κατάλαβα τη θέση σου.
Εμείς προτείνουμε Διάλογο για μια νέα θεώρηση των πραγμάτων που μπορεί να οδηγήσει σε ένα καλύτερο κόσμο, χωρίς να σκοντάφτουμε στο πως θα τον πουν αυτοί που θα τον οικοδομήσουν. Εσύ τι προτείνεις αφού ο Νέος Ουμανισμός δεν σου φτάνει; Εκτός κι' αν δεν έχεις πρόβλημα με την κατάσταση όπως έχει. Δικαίωμά σου να έχεις όποια γνώμη θέλεις, φτάνει να είναι δική σου και να ανταποκρίνεται στα συμφέροντά σου ως εργαζόμενου, ως Έλληνα και ως ταξιδιώτη του πλανήτη Γη.
Θα χαρώ να ακούσω νέα σου.
Να είσαι καλά
Κώστας Λάμπος
18 Ιαν 2008 1:17:00 μμ
Αγαπητέ Κώστα,
κατάφερες με τον τρόπο σου να ταράξεις τα νερά της ήρεμης λιμνούλας των bloggers.
Θα είμαι μαζί σου στο νέο ουμανιστικό ταξίδι που ξεκινάς και ελπίζω να καταφέρω να εισφέρω στην αποταμίευση γνώσεων και θέσεων -που θα συλλέξεις- με την ιδιότητα του μεγάλου ταξιδιώτη του πλανήτη Γη.
Καλωσήρθες 'Αρη, προτιμώ το Αρίστο, κι' ακόμα περισσότερο το Αριστοτέλης, γιατί πιστεύω πως δεν έχεις καμιά σχήση με το πρώτο, είσαι το δεύτερο και τείνεις προς το τρίτο όνομα, με όσα αυτά συμβολίζουν. Χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε και θα χαρούμε να τα ξαναπούμε σύντομα.
Το ουμανιστικό ταξί, όπως λες, προετοιμάζεται από τις ρίζες της ανθρώπινης ιστορίας, ολοκληρώνεται στις μέρες μας και θα ξεκινήσει σύντομα, τούτη ή σε κάποια από τις επόμενες γενιές τη συναρπαστική διαδρομή της Ανθρωπότητας, ως ύμνος της ζωής που θα σκουπίσει το δάκρυ της φύσης και θα ισιώσει το μελαγχολικό χαμόγελο της Τζιοκόντα.
Σ' αυτό το ταξίδι ήσουνα, φίλτατε Αρίστο, πάντα παρών και δεν εκλήσσομαι που δεν θα το εγκαταλείψεις. Περιμένω με ξεχωριστή χαρά τη συμβολή σου στην προσπάθεια της "Πρωτοβουλίας Διαλόγου για ένα Νέο Ουμανισμό".
Να είστε όλοι καλά
Κώστας Λάμπος
Δημοσίευση σχολίου